wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 386 | WYNIKÓW
Pokazać uczucie
Podoba mi się moja koleżanka z klasy. A tak poza tematem to na lekcjach wychowania do życia w rodzinie mówiła nam nauczycielka, że pierwsze zauroczenie trwa krótko. A ja w mojej przyjaciółce kocham się już rok. I nie wiem co dalej. Piszemy sobie karteczki z miłymi słówkami , zaczepiamy się na facebooku itp. Nawet kiedyś pytałem ją o chodzenie, ale odmówiła. A jak do niej podchodzę, to nie wiem, o czym z nią pogadać. I nie wiem, czy
zapytać ją jeszcze raz?
14-latek
Nie znają Boga...
W mojej klasie prawie wszyscy chodzą na religię, mówią różne mądre rzeczy, kiedy katechetka o coś zapyta, ale na tym się kończy. Może oprócz dwóch dziewczyn, nikt nie bierze Boga na serio. Po prostu nikt im nigdy nie pokazał, jak wywalone w kosmos może być życie chrześcijanina. I to nie jest wcale ich wina. Lubię ich i oni mnie, ale oni piją i palą (nie tylko papierosy), a ja nie, i jednocześnie wszyscy doskonale wiedzą, że nie ma takiej opcji, żeby mnie do tego namówili. Podczas przypadkowego spaceru przegadałem sporo czasu z klasową koleżanką, którą razi klasowe pijaństwo i palenie, ale ona ma zakodowane, że Bóg to średniowieczne zabobony i że to jest jedna wielka lipa i rozumiem ją, bo nie wszyscy mieli tyle farta w życiu, żeby trafić między ludzi, którzy im pokażą wiarę. Ciężko z nią w ogóle rozmawiać o Bogu - no taki ma już charakter, po prostu uważa to za bzdury. Ale chciałbym jakoś pokazać jej, że się myli w kwestii wiary, że Bóg jest life-changing i że jest nie-potrafię-znaleźć-takiego-określenia-bo-jest-za-fajny. Tylko jak z nią pogadać, skoro zawsze siedzi z koleżanką?
Licealista
Rewolucja w sercu i umyśle
Oglądając telewizję, często widzę, jak ludzie cieszą się i ekscytują zmianą wyglądu zewnętrznego, a ja czuję, że przeżywam taką samą euforię tylko w odniesieniu do mojego wnętrza: duszy, serca i umysłu...
Wewnętrznie czuję, że dzieją się ogromne rewolucje w moim sercu i umyśle i zmieniam się, a może po prostu dojrzewam religijnie. Dojrzewam do prawdziwej, głębokiej wiary, z której nikt mnie nie rozlicza i nie muszę jej pokazywać na zewnątrz i czuję, że moje rozmowy "w cztery oczy" z Panem Bogiem są dużo warte.
Studentka
Świadectwo 17-latki
Przez wiele lat borykałam się z problemami, które dotyczą wszystkich nastolatków- niska samoocena, niespełnione miłości, problemy w rodzinie, samookaleczenia i w końcu co najgorsze myśli, próba samobójcza. Od dziecka byłam wychowywana w rodzinie wierzącej, o ile można było to tak nazwać... Przynajmniej tak uważałam. W wieku 14 lat zrozumiałam, że moje narodziny były pomyłką, że jestem tylko przypadkiem, że nie mam dla kogo żyć. Przyczyniło się do tego wiele kwestii, m.in to że zostawił nas najpierw mój tato, a potem zostawiła mnie mama.Trafiłam do rodziny zastępczej do zupełnie obcych ludzi. Wtedy zaczęły się moje problemy. Ciągle płakałam, nie jadłam, zamknęłam się w sobie, zaczęłam się okaleczać... Myślałam, że to wszystko moja wina, że jestem dla rodziców problemem... Nie chciałam żyć.
W niebie będzie tak, jak w moim domu
Kilka razy ojciec święty, Benedykt XVI spotykał się z dziećmi. Nie tylko w Watykanie. Rzadko o tym słyszeliśmy. Z tych ważnych i niezwykle ciepłych spotkań wybraliśmy te fragmenty przemówień papieża, których nie wolno przeoczyć, które trzeba dokładnie przeczytać i do których trzeba wracać, żeby pamiętać.
Cierpliwości
Nasza rodzina zaprzyjaźniła się z inną rodziną, brat często spotyka się z ich synem, a ja się chyba zakochałam. To taki energiczny i radosny chłopak. Do tego głęboko wierzący, uczciwy. Jest zawsze duszą towarzystwa. Wiem, że mama tego chłopaka powtarza mu, że byłabym idealną synową. On, owszem jest dla mnie miły, ale żadnych sygnałów nie odbieram. Jak dyskretnie zwrócić na siebie uwagę? Bo to przecież chłopak powinien się starać o dziewczynę. Poza tym, jestem nieśmiała, nie umiałabym zagadać pierwsza.
Nastolatka
