wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 19886 | WYNIKÓW
Wartościowy kolega
Podoba mi się kolega z klasy. Znam go parę lat. Jest mądry i widać że jest w moim typie. Ale chyba podoba mu się inna koleżanka. Nie jest jego dziewczyną, ale się lubią. Ja wiem, że gdyby mnie lepiej poznał, moglibyśmy się zaprzyjaźnić. Ja nie jestem raczej z tych śmiałych osób. Boję się zaproponować nawet wyjazd na rowery. Niedługo jedziemy na wycieczkę parodniową. Co mam zrobić?
13-latka
Klasowe ognisko
Pod koniec roku szkolnego klasa wraz z panią organizuje ognisko i spanie pod namiotami. Problem w tym, że nie lubię spać poza domem. Boję się, że jeśli odmówię, znów mnie wyśmieje cała klasa, a pani jeszcze przez kilka dni będzie pytała: " Czemu nie przyjedziesz na ognisko i spanie pod namiotem!!?" Nie lubię gdziekolwiek przebywać z moją klasą.
Zakłopotana
Zaprzyjaźnić się, ale jak?
Miałam prawie 13 lat, kiedy zakochałam się w moim koledze z podstawówki, ale poszliśmy do różnych gimnazjów. Jednak gdy spotykaliśmy się przypadkowo, zawsze miło się gadało. Kilka razy zapraszałam go do siebie do domu, żeby go lepiej poznać, zaprzyjaźnić się, bo wiem, że same krótkie pogawędki nie sprawią, że się we mnie zakocha, a poza tym zanim się zacznie z kimś ''chodzić", to najpierw dobrze jest się z nim zaprzyjaźnić. Niestety, nigdy nie mógł, a sam mnie nie zaprosił, zresztą, ma trudną sytuacje rodzinną. Co mogę zrobić, aby nasza relacja mogła się trochę rozwinąć? Dalej próbować go do siebie zaprosić? Porozmawiać z nim na ten temat
14-latka.
Burzliwe dojrzewanie
Jedna z moich przyjaciółek jest rok młodsza. Ostatnio często się obraża, bywa zazdrosna o moje kontakty innymi dziewczynami. Jestem atakowana SMS- ami w stylu „czy jesteśmy jeszcze przyjaciółkami?” Niedawno ją zablokowałam po kolejnej kłótni, ale źle się z tym czuję. Przeprosiłam, ale ona się gniewa, stawia warunki. Czy nasze zachowanie to skutek dojrzewania?
13-latka
Lepsza relacja z mamą
Gdzieś zgubiłam relacje z rodzicami. Najbardziej żałuję relacji z mamą. Przychodzę ze szkoły, mówi "cześć" i siedzę zamknięta u siebie w pokoju, zajęta swoimi sprawami; pytana o szkołę odpowiadam "dobrze" albo "nic". Dużo rozmawiam z mamą na tematy "domowe"(o ogródku, mieszkaniu). W rozmowach z koleżankami nie mam takiego problemu. Moja mama jest mądra, doświadczona, kochająca, starsza niż mamy koleżanek. Boję się, że kiedyś umrze, a ja zostanę zupełnie sama. Chciałabym pogadać z nią o problemach, z którymi się zmagam np. o swoich kompleksach, o mojej klasie, ale mam jakąś blokadę. Dziś próbowałam, ale się wycofałam i teraz płaczę.Mama spokojnie stwierdziła, że nigdy nie byłam wylewna, szanuje to, ale mi to teraz przeszkadza.
Licealistka
Najnowsze w serwisie
- Chciałabym, żeby mój syn miał takiego katechetę
- Jezus walczy o każdego z nas
- Dlaczego Mars przestał sprzyjać życiu?
- Prośmy o Ducha Świętego
- Jest nowa wersja "Quo vadis"
- Naucz mnie się modlić
- Mamita, czyli mamusia
- Spotkanie z Panem Jezusem - to jest najważniejsze
- Módlmy się za tych, którzy nam pomagają
- Siostra Faustyna – zakochana po uszy
Najpopularniejsze
- Jest nowa wersja "Quo vadis"
- Chciałabym, żeby mój syn miał takiego katechetę
- Naucz mnie się modlić
- Dlaczego Mars przestał sprzyjać życiu?
- Prośmy o Ducha Świętego
- Jezus walczy o każdego z nas
- Już jest blisko!
- Październikowy numer "Małego Gościa"
- U Polski bram trzymamy straż
- „Niech żyje król! Koronacje Sasów na Wawelu”
