wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 16516 | WYNIKÓW
Nie mogę się pogodzić z jej śmiercią
Wczoraj zmarła mi babcia w szpitalu. Miała 66 lat. Bardzo za nią tęsknię i nie mogę się pogodzić z tym, że jej już nie ma. Nie potrafię o niej zapomnieć. W szpitalu bardzo cierpiała i chyba dobrze, że Bóg zabrał ją do siebie. Byłam z nią bardzo związana. Nie wiem, czy uda mi się wrócić do normalnego życia. Jak pogodzić się ze śmiercią babci?
Wnuczka
Dziewczyny chętnie pomogą
Postanowiłam zrobić ze sobą porządek. Byłam u dietetyczki, która dokładnie mi wyjaśniła, co i jak powinnam jeść. Mam nadzieję, że dzięki temu schudnę, bo mam nadwagę. Ale jest problem ubrań. Tata da mi pieniądze, ale ja nie umiem wybierać, nie znam się, co gdzie się kupuje, bo mnie to dotąd nie interesowało. Zabrakło mamy i nie radzę sobie z tym, a tata tym bardziej.
15-latka
Odsuwaj się, ale przebaczaj
Ostatnio moja najlepsza przyjaciółka się zmieniła. Kiedyś byłyśmy jak papużki nierozłączki, a teraz codziennie się obrażamy na siebie. Zaczęła mnie traktować jak osobę, z której można się tylko śmiać. Z innymi dziewczynami plotkuje o mnie, a w aplikacji, której nie mam, krytykują mnie, nauczycieli i szkołę. Czuję, że mam tego dość! Jednak za każdym razem, gdy chcę jej zwrócić uwagę, nie potrafię tego zrobić!
Zawiedziona siódmoklasistka
Święty Roch i raj zwierząt
Święty Roch żył przed wiekami i wędrując po świecie leczył ludzi oraz zwierzęta. Przy jego boku był zawsze pies, który kiedyś uratował świętemu życie, a teraz pomagał. Lizał rany oraz wskazywał drogę do potrzebujących pomocy. Roch i jego pies nie rozstawali się nigdy. Dlatego po śmierci świętego i pies zakończył życie, a jego leciutka dusza wraz z duszą Rocha znalazła sie u bram raju.
Życie po śmierci
Słyszałam od koleżanek o życiu po śmierci. Mówiły, że jeśli ktoś umrze rodzi się na nowo jako inna osoba. Sny to wspomnienia z poprzedniego życia. Słyszałam o takich ludziach. Wszystko co mówili, zgadzało się z wydarzeniami z ich poprzedniego życia, a przecież nigdy tam nie byli, nie znali różnych osób, a wszystko o nich wiedzieli. Czy mam wierzyć w życie po śmierci? Czy to prawda?
Beata
Rozdwojony przyjaciel
Pewien chłopak bardzo mi się podoba z wyglądu i z charakteru, zachowania, spędzamy ze sobą sporo czasu, dużo rozmawiamy w szkole oraz na komunikatorach. Jesteśmy już przyjaciółmi. To bardzo wartościowy chłopak, ale – niestety- ma dziewczynę. Twierdzi, że nie chce z nią być, nie rozmawiają, nie spotykają się, ale on nie zrywa, bo nie chce jej ranić. Nie potrafię z nim o tym rozmawiać.
Gimnazjalistka
Bez nachalności
Wakacje mijają tak szybko, a ja ciągle mam w głowie i w sercu pożegnalny bal naszej klasy. Przetańczyłam go z jednym kolegą, było tak pięknie, ale na tym koniec. Pójdziemy do różnych szkól, ale nie mieszkamy daleko od siebie. Z każdym dniem bardziej za nim tęsknię. Wydawało mi się, że i on mnie lubi. Jednak milczy. Co mogę zrobić, by nie wyglądać na nachalną?
13-latka
W każdym znajduje się przynajmniej odrobina dobra. Trzeba je tylko odnaleźć.
Śniło mi się, że jestem blisko swego domu, na olbrzymim placu zabaw, gdzie bawiły się gromady dzieci. Jedne śmiały się wesoło, inne przeklinały. Tak byłem tym zdenerwowany, że wpadłem między nich i waląc gwałtownie pięściami próbowałem ich pohamować. W tym momencie ukazała mi się postać. Mężczyzna. Miał na sobie spływający do ziemi płaszcz, a z twarzy promieniowało takie światło, że nie mogłem na niego patrzeć.
Sama radość
Od dawna zwróciłam uwagę na rok starszego kolegę. No i kilka dni temu, gdy sama wracałam ze szkoły, nagle zeszłam się z nim. Ja szłam wolno, on szybko i nagle mnie mijał. Zatrzymał się, przywitał i dalej szliśmy razem. To były niezwykłe chwile. Rozmawiało się cudownie! Jeszcze przez dłuższą chwilę staliśmy pod moim domem. Jestem oszołomiona i tak bym chciała jeszcze z nim rozmawiać.
13-latka
"Cyt, iskierka zgasła..."
Poznaliśmy się podczas wakacji i byłam szalenie zakochana. Snuliśmy plany, bo mieszkamy daleko. Potem został nam kontakt internetowy, telefony, zapewnialiśmy siebie o uczuciu. Niestety, nagle doszło do mnie, że to za wcześnie, że nic nie czuję, po prostu go lubię, bo to wartościowy chłopak. I co mam teraz zrobić? Opowiadałam o wszystkim przyjaciółce. Jak jej to teraz wyjaśnić? Bardzo się wstydzę, że tak zawiodłam.
12-latka
