wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 16516 | WYNIKÓW
Pożegnalny spacer
Wstali też rodzice i zaczyna się niespieszna poranna krzątanina. Co chwilę ktoś staje zamyślony, spogląda w las, w niebo, jakby chciał zatrzymać te widoki w głowie. Podczas śniadania Pani się zwierza, że przed bardzo wielu laty przyjechali w tę okolicę na rowerach. Wypożyczyli kajaki i ruszyli na poszukiwanie dobrego miejsca do biwakowania. Gdy wpłynęli na Płęsno, byli pewni, że to jest ich miejsce
31.10 Osiemnaste objawienie – piątek 16 lipca
Ciekawski tłum, władze ciągle grożące więzieniem – to było nie do zniesienia. Poza tym Bernadecie dokuczała astma. Zawieziono ją do uzdrowiska. Do Lourdes wróciła na swą Pierwszą Komunię Świętą, na Boże Ciało 3 czerwca. Bernadeta poszła tam tego dnia o zmierzchu, nakryta ciemnym kapturem. Nikt nie zwrócił na nią uwagi. Wyciągnęła różaniec, zaczęła modlitwę i po raz ostatni przeżyła niezwykłe spotkanie z Niepokalaną.
Barbara ze Zbrosławic
Ramka została wykonana z serwetek w paski oraz cekinów. Po wycięciu jej (jeszcze przed złożeniem), przyłożyłam ramkę najpierw do pierwszej serwetki (i obrysowałam połowę ramki z pewnym odstępem), a następnie do drugiej (kończąc drugą). Wycięłam powstałe kształty i przykleiłam w odpowiednie miejsca do ramki.Na koniec złożyłam ją i przykleiłam w dwóch rogach cekiny w mniej więcej równych od siebie odstępach tak, aby kolory były uporządkowane.
Łukasz z Kielczy
Mój sześcioletni syn Łukasz po złożeniu ramki miał ją ozdobić z moją (mamy) pomocą kolorowym papierem itp. Jednak on chciał ją ozdobić po swojemu, poszedł i zamknął się w swoim pokoju. Byłam mile zaskoczona, kiedy zobaczyłam gotową ramkę! Samodzielnie napisał napis, mimo, że dopiero uczy się pisać i umieścił w niej zdjęcie naszej rodziny. Bardzo się ucieszyłam. Ramka zajęła oczywiście honorowe miejsce w naszym pokoju gościnnym :-)
Zawsze jest rozwiązanie
Niestety, nie mogę skorzystać z Pani pomysłów, jeśli chodzi o sytuację na katechezie. Dopiero niedawno (końcówka 6 klasy i w 1 gimnazjum) zaczęłam się otwierać na ludzi i stałam się bardziej towarzyska. Dawniej siedziałam w domu i nie spotykałam się z koleżankami. Nie chcę się wychylać przed tłum także z tego powodu, że ja byłam jedną z osób, które najbardziej przeszkadzały na lekcji.
Gimnazjalistka, kl. I
Rywalizacja w rodzinie
Jestem bardzo dobrą uczennicą, olimpijka, laureatką, ale moja kuzynka też. Mamy pecha, że chodzimy razem do szkoły i od małego meczy mnie rywalizacja. Ciągle byłyśmy porównywane, a moje zadanie życiowe to dorównać jej. Tymczasem jestem inna, spokojniejsza, mniej ambitna, bardziej zamyślona. Kuzynka mnie nie szanuje, śmieje się ze mnie, uważa za lepszą. Czasami nastawia przeciwko mnie koleżanki, więc mam tej sytuacji serdecznie dośc.
16- latka
Zagubiona w sobie
Mam 12 lat. Ostatnio zagubiłam się w sobie, moje życie straciło sens. Kłócę się z siostrą, z rodzicami. Nie cieszą mnie dobre oceny, staram się opuścić w nauce, robię błędy na sprawdzianach. Nie mam bliskiej przyjaciółki, mama śmieje się, że przynudzam i za bardzo użalam się nad sobą. To nie może być tylko sprawa dojrzewania, że nie lubię siebie. Zagubiona
Lęk przed rozwodem rodziców
Moi rodzice o wszystko skaczą sobie do oczu, często się kłócą. Starsze rodzeństwo wcale się tym nie przejmuje. Mówią, że zawsze tak było. Jednak ja panicznie boję się ich rozwodu. Nawet nie potrafię sobie takiej sytuacji wyobrazić. Kiedyś chciałam wejść między kłócących się rodziców, to mnie wyrzucili, powiedzieli, że to ich sprawa. Nie potrafię do nich mówić, co robić?
12-latka
Tyle pięknych dziewczyn...
Od dłuższego czasu podoba mi się sporo dziewczyn. Chodzę po szkole i podziwiam. Trzy podobają mi się szczególnie. Widuję je codziennie, bo uczymy się w jednej klasie. Najpierw były to dwie piękne, ale jedna doszła niedawno. No i znowu szok. Nie staram się o żadną, bo podobają mi się jednakowo. Nie umiałbym się zdecydować, która jest dla mnie najważniejsza.
Gimnazjalista
Coraz dalej od Kościoła
Podczas wieczoru z koleżankami rozmowa zeszła na temat religii. Przeżyłam szok - przyjaciółka powiedziała, że ostatnio była w kościele kilka tygodni temu.
Natychmiast zaczęłam się za nią modlić. Wiadomo, człowiek bez Boga daleko nie zajdzie. Nie wiem, co o tym sądzić. Czy starać się zaciągnąć ją do Kościoła,
czy uszanować jej wybór? A może taka nieobecność na Mszach to nic złego?
Zmartwiona 15-latka
