Zagubiona w sobie
Mam 12 lat. Ostatnio zagubiłam się w sobie, moje życie straciło sens. Kłócę się z siostrą, z rodzicami. Nie cieszą mnie dobre oceny, staram się opuścić w nauce, robię błędy na sprawdzianach. Nie mam bliskiej przyjaciółki, mama śmieje się, że przynudzam i za bardzo użalam się nad sobą. To nie może być tylko sprawa dojrzewania, że nie lubię siebie. Zagubiona
Jesteś osobą mądrą, wrażliwą, myślącą, a takie osoby stawiają pytania o sens życia, jego początek, koniec. Zaczynasz myśleć samodzielnie, a jednocześnie, zupełnie od Ciebie niezależnie, szaleją w Tobie hormony. Tworzy się Twoja osobowość, organizm przygotowuje się do dorosłości, do podejmowania samodzielnych decyzji, stąd tak sprzeczne uczucia. Musisz to rozumieć i próbuj swój organizm zmusić, chociaż częściowo, do posłuszeństwa. Naucz się pogody ducha, optymizmu, dostrzegania radości w drobiazgach. Absolutnie nie opuszczaj się w nauce. Weź się za książki. „Tygrys i Róża” M. Musierowicz to tytuł powieści o Twojej /prawie/ rówieśniczce. Podobnie jest z powieścią „Ida Sierpniowa”. Przeczytaj, przemyśl. Dużo myśl. Dbaj o swój rozwój umysłowy.
Moim zdaniem w szóstej klasie macie teraz za mało lekcji, już Wam czas do gimnazjum. Pojawią się nowe koleżanki, może znajdziesz kogoś od serca. Ciesz się rodziną. Tylko osoby bezmyślne przechodzą spokojnie przez burzę dojrzewania. Musisz się buntować, złościć, bo kształtuje się Twój charakter, osobowość. Jednak spróbuj być sprawiedliwa wobec rodziny, ciesz się, że ją masz. Tyle jest rozbitych rodzin, tyle tęsknot za ojcem, rodzeństwem, dobrą mamą. Życie ma sens! Bóg dał nam je jako zadanie do wykonania! Nie uciekaj od tego obowiązku. Odkryj, do czego jesteś stworzona, rozwijaj swoje talenty. Znam tyle niepełnosprawnych dzieci, które nie potrafią się uczyć, chodzić, biegać. Dziękuj za to, co masz. Pewnie, że człowiek uważa, że to się mu należy. Ale tak nie jest. Tylko Ty, jeśli uczciwie wszystko przemyślisz, możesz sobie pomóc, więc zrób to jak najszybciej!
