wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 4787 | WYNIKÓW
Wyniszczający alkoholizm
Mój ojciec jest alkoholikiem i bardzo trudno wytrzymać u nas w domu. To ja tu siedzę po szkole, wysłuchuję jego gadania, od którego miesza się w głowie. Jestem nerwowa, nie wierzę w siebie, a już najgorsze jest dla mnie rozwiązywanie testów. Pod koniec I klasy mieliśmy jakby próbną maturę i napisałam strasznie słabo. Siostra jest w domu w zasadzie nieobecna, często nawet śpi u przyjaciółki, mama zajmuje się zarabianiem pieniędzy, by było co jeść i zapłacone rachunki. Na ojca już chyba machnęła ręką, bo pije, odkąd pamiętam. Próbuję z nim rozmawiać, ale to nic nie daje. W domu bardzo często nie mam warunków do odrabiania lekcji. Mam coraz większą ochotę zrezygnować z wszystkiego- z nauki, z dbania o siebie, o dom. W szkole nikt nie wie o moich problemach.
Licealistka
Wspólna wędrówka w jednym kierunku
Mam fantastycznego chłopaka. Łączy nas uczucie i głęboka przyjaźń. Jednak bardzo się różnimy. Jestem roztrzepana, pełna pomysłów, ciągle zaczytana, a on to typowy ścisły umysł, logiczny, nawet nieco chłodny np. w rozmowach, w zdumieniu, jak można tak się rozczulać nad sytuacją Raskolnikowa. Czasami martwi mnie to, że jesteśmy tak różni, że mamy różne zainteresowania. Przecież ja nigdy nie zachwycę się fizyką.
Licealistka
Flirciara
Jesteśmy oburzone zachowaniem jednej z koleżanek. Owszem, jest ładna, ale nie ona jedna. Przy chłopakach zachowuje się dziwnie, zwraca na siebie uwagę, piszczy, zaczepia, pozwala się obejmować, klepnięcie w pupę tylko ją śmieszy. Tymczasem koledzy są nią zachwyceni. Ona mówi, że wcale jej na nich nie zależy, ale wszystko robi właśnie tak, by ciągle zwracac na siebie uwagę tym dziwnym i sztucznym zachowaniem.
12-latki
Trudne problemy nieśmiałej
Jestem bardzo nieśmiała. I nie umiem sobie z tym poradzić. Wśród koleżanek i przy bliskiej rodzinie jest ok, ale przy osobach, które słabo znam (lub przy bardzo pewnych siebie), bardzo mało się odzywam. Najgorzej jest przy chłopaku, który mi się podoba. Wcześniej spotkaliśmy się 2 razy w większej grupce, a ja nic nie mówiłam. Teraz do niego napisałam, zaproponowałam spotkanie, zgodził się, był bardzo miły, ale ja się nie odzywałam, chociaż miałam tyle do powiedzenia. Na SMS-a z przeprosinami za milczenie grzecznie odpisał, ale na kolejnego już nie. Czy jeszcze raz napisać i zaproponować kolejne spotkanie?
14-latka
