wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 2444 | WYNIKÓW
Byłem pod wodą
Przyznaję, czasami przychodzą mi do głowy niepoważne pomysły. A to wymyślę, by pojechać do Czarnobyla, gdzie w 1986 roku doszło do katastrofy atomowej. Kiedy indziej zamarzy mi się skakać ze spadochronem (to jeszcze przede mną), albo robić prawo jazdy na motor (to już za mną). Na początku tego roku – ni z tego, ni z owego – zapytałem sam siebie, a niby dlaczegoby nie wejść na pokład okrętu podwodnego? Szalone? Macie rację.
Uczuciowe dylematy
Zwróciłem uwagę na koleżankę w szkole muzycznej. Gdy ją widzę, to czuję motyle w brzuchu, jestem zazdrosny, gdy z kimś rozmawia. Ale trochę mi się też podoba koleżanka z klasy, z którą bardzo lubię rozmawiać, nawet sugerują nam, że powinniśmy być parą. No właśnie, mam wrażenie, że pod wpływem otoczenia szukam dziewczyny. No i sam nie wiem, z którą zacząć, by być w porządku wobec obu…
14-latek
Miru Kirczuk
Jezus powiedział do tłumów: „Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy nasienie kiełkuje i rośnie, on sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie. A gdy stan zboża na to pozwala, zaraz zapuszcza sierp, bo pora już na żniwo”. (...) Mk 4,26-34
Zuzia z Łowoszowa
Mam na imię Zuzia i pochodzę z parafii Bożego Ciała w Oleśnie. Moją ramkę wykonałam z ozdobnego, brokatowego papieru. Następnie przykleiłam dwa małe kwiatuszki z biedroneczkami, piórka i wielką biedronę. Na sam koniec umieściłam zdjęcie. Gdy tylko ono mi się znudzi, zmienię je na inne. Ramka bardzo mi się podoba, ponieważ gdy dorosnę, a ramka przechowa się, to przypomnę sobie jak wtedy pracowałam nad nią i przypomnę swoje dziecięce lata.
Różne zachowania
Zauroczyłam się koledze z sąsiedniej klasy. Próbowałam do niego pisać, ale odpowiada bardzo krótko, nie podejmuje rozmowy. Jednak mam wrażenie, że on na mnie spogląda uważnie, szczególnie, gdy jest sam. Wtedy nawet powiedział „cześć”, a ja z wrażenia nie odpowiedziałam. Gdy jest z kolegami, nawet na mnie nie spojrzy. Nie rozumiem, dlaczego raz mnie widzi, raz nie. Ja zawsze spuszczam wzrok, bo jestem nieśmiała. Czy to możliwe, że mu się podobam?
Gimnazjalistka
Nikt nie powinien być samotny
Przyjaźniłam się kiedyś z o rok starszym chłopakiem. Ufałam mu, ale wpadł w złe towarzystwo, wyjawił mój ważny dla mnie sekret. Nie mogłam uwierzyć, że tak się zachował. Jednak poradziłam sobie. Teraz on jest kompletnie sam, odrzucony. Myślę, że może podejść do niego, pomóc. Wiem, jestem naiwna. Inni mówią, by go zostawić. Moim zdaniem nikt nie powinien być samotny. A co Pani radzi?
Nastolatka
Błędy przeszłości
Rok temu należałem do grupy najgorszych pod względem zachowania. Starałem się upodobnić do kolegów. Strasznie dokuczaliśmy katechetce. W tym roku oni mnie odrzucili, zostałem sam. Przyglądając się ich zachowaniu zrozumiałem swoje dawne błędy. Czuję w sobie chęć upominania kolegów, by przestali być prymitywni i wulgarni. Mam wrażenie, że dostałem powołanie do prorokowania, napominania rówieśników. Ale brakuje mi trochę odwagi, bo wiem, jak potrafią wszystko wyśmiać, wyszydzić.
Gimnazjalista
Lolek Wojtyła. Kto go budził na Roraty
Jeśli martwisz się, że nie dasz rady budzić się rano na Roraty, módl się codziennie do Ducha Świętego. O tym, że bł. Jan Paweł II krótko po pierwszej Komunii św. został ministrantem, słyszeli pewnie wszyscy ministranci. Ale o tym, że Lolek, czyli Karol Wojtyła miał problemy ze wstawaniem na poranną służbę ministrancką, słyszał już na pewno mało kto. Opowiadał o tym kiedyś sam papież. Mówił tak: „W wieku dziesięciu, dwunastu lat byłem ministrantem. Ale muszę wyznać, że niezbyt gorliwym.
Koniec z uległością
Kolega zawsze kombinował. Co jakiś czas wypisuje wiadomości typu: ,, wypisz mi terminy wszystkich klasówek, jakie będą przez najbliższe dwa tygodnie". Najgorsze jest to (o czym sam otwarcie mówi), że nic się nie uczy. Jest mistrzem ściągania i kombinowania. Opuszcza pojedyncze godziny, żeby wrócić najwygodniejszym autobusem. Zgłasza się do odczytania ściągniętej ode mnie pracy. Nie chcę jakoś mocno utracić jego sympatii, ale wiem, że tak dalej być nie może i nie będę tego tolerować.
15-latek
Płacz za gimnazjum
Jestem za bardzo sentymentalna. Kończy się nauka w gimnazjum i na samą myśl lecą mi łzy. Tak bardzo polubiłam szkołę, koleżanki, kolegów, nauczycieli i ogólnie atmosferę. Wiem, że powinnam się zmienić, bo kto to widział płakać za szkołą. Zastanawiam się, jak szybko ten czas minął, jak wiele się zmieniło, ciekawi mnie też przyszłość. Tutaj przeżyłam pierwsze zauroczenie i ciągle ten sam chłopak jest w moim sercu. Co zrobić, by nie być taką sentymentalną?
Gimnazjalistka
