wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 13298 | WYNIKÓW
Odejście taty
Moi rodzice są po rozwodzie. Przyłapałam tatę na kłamstwach, bo wciąż nie miał dla mnie czasu. Okazało sie, ze się zakochał, a teraz wiem, że ta pani już z nim mieszka. On chce, bym się zaprzyjaźniła z jej córką. Mówi i myśli tylko o nich. Ja się już nie liczę, krzyczy na mnie, jest rozdrażniony, krytykuje mnie....
Zrozpaczona
Brak zainteresowania
Zauroczyłam się po uszy w pewnym chłopaku. Uczy się w innej szkole, ale poznałam go i od razu się zakochałam. To wartościowy, religijny i bardzo mądry chłopak. Przez wspólną koleżankę zapytałam, co on o mnie sądzi. Niestety, powiedział, że nie jest zainteresowany kontaktem ze mną. Strasznie mi przykro. Przecież mnie nie zna. Co można jeszcze zrobić?
Gimnazjalistka
Dziecinne zachowanie
Byliśmy przyjaciółmi, chodziliśmy nawet krótko ze sobą. Zerwaliśmy, bo uznałam, że za wcześnie na takie relacje, że to nie ma sensu. Teraz on udaje, że mnie widzi, nawet cześć nie powie. Denerwuje mnie ta sytuacja i mam ochotę na rozmowę z nim. Kluczymy po szkole, ale to nie jest proste, ciągle gdzieś tam się widzimy.
14-latka
Zbliżyć się chociaż trochę
Znamy się z widzenia, mamy swoje adresy w znajomych na f-b, ale do tej pory nie rozmawialiśmy. Koleżanka z jego klasy powiedziała, że on jest bardzo nieśmiały, a gdy mu na czymś zależy, to tylko bardziej się stresuje. Tak bym go chciała poznać, zanim opuści naszą szkołę po maturze. A jej czas już bliski.
Licealistka
Decyzja o szczęściu
Martwię się o przyjaciółkę. Miała szczęśliwe dzieciństwo, ale teraz dzieje się wiele zła. Jej rodzice są po burzliwym rozwodzie. Mieszkała z mamą, teraz z ojcem, ale on zachowuje się strasznie, ciągle szantażuje, straszy, chyba prowadzi swoją grę wobec byłej żony. Przyjaciółka chodzi do specjalisty, ma też nas- przyjaciół i chłopaka, lecz jest nieszczęśliwa. Jak jej pomóc?
Przyjaciółka
Nowy bloger
„Nazywam się Tytus, mam 5 lat. Moja jedwabista, brązowa sierść unosi się w całym mieszkaniu. Mieszkam z szaloną rodzinką, bardzo ruchliwą, głośną i radosną oraz z kotem, Guciem. Całym psim sercem kocham moje dwie dziewczynki- Lolę i Zosię. Mogą ze mną robić, co tylko chcą. Natomiast ja rządzę Guciem, którego trzeba kilka razy dziennie przegonić po mieszkaniu.
Czy ja z tego wyrosnę?
Cokolwiek bym robiła, z kimkolwiek się spotykała, już nic nie daje mi takiej radości, jak kiedyś. Cały czas czuję, że do szczęścia po prostu czegoś mi brakuje. Mam pełną, kochającą się rodzinę, jestem zdrowa, oceny też niczego sobie. Wiem, powinnam doceniać, powinnam się cieszyć. Bo wszystko właściwie w porządku. Wszystko prócz stanu psychicznego. Znajomi palą zioło, a smutki zapijają tanim winem. A ja nie potrafię, jakoś po prostu wolę cierpieć, niż się czymś odurzać i udawać, że wszystko OK. Są chwile, w których czuję się szczęśliwa. Ale jedna taka chwila na
kilkadziesiąt złych chwil, to jak kropla na oceanie. Chciałabym wierzyć, że to wina hormonów, że ja z tego wyrosnę. Ale czy na pewno? Niech mi Pani pomoże.
15-latka
Przemęczenie
Wstaję wcześnie, by zdążyć na autobus. Potem nuda na lekcjach. Po szkole boli mnie głowa i jestem zmęczony. Potem uczę się, nieraz do późna. Tracę sens życia. Inni chodzą na jakieś dodatkowe zajęcia, ja nawet nie mogę się więcej pouczyć w weekend. Nie wiem, co mam zrobić. Ile się uczyć, a ile odpoczywać. Proszę o pomoc.
Gimnazjalista, kl. II
Skarb
W którymś z listów, gdy skarżyłam się na relacje z koleżankami, na brak chłopaka, zwróciła mi Pani uwagę na to, że mam świetną rodzinkę. Po poważnym przemyśleniu odpowiadam, że tak, ma Pani rację- moja wielodzietna rodzina to wielki skarb. Może moje wakacje nie są tak wypasione jak koleżanek, ale było nam przecież tak dobrze i wesoło.
Nastolatka
Zły wpływ na klasę
Zaczynam mieć problemy z wiarą. Chodzę do szkoły katolickiej, ale pojawiły się u nas dwie nowe i straszne dziewczyny. Nie wiem, po co tu przyszły, bo kpią z religii, lekceważą ją,nawet je naśladują, zmieniają się. One mnie nie lubią. Śmieją się, że czytam „Małego Gościa”, są złośliwe. Czuję się w tej klasie coraz gorzej, odsuwam się, jestem coraz smutniejsza, a one triumfują.
14-latka
