wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 2250 | WYNIKÓW
Wątpliwości
Chodzę co niedzielę do kościoła, przyjmuję komunię, spowiadam się. Jednak zacząłem myśleć, jak bardzo jestem inny przez wiarę, powinna być moją dumą, a nie jest. Zacząłem wątpić, zadawać sobie pytanie, czy Bóg istnieje, a nawet jeśli tak, to czy rzymsko katolicy mają rację? Czytałem kiedyś, że nawet papież Franciszek miewa silne wątpliwości w wierze, które zmuszają go do szukania głębszych odpowiedzi. Czy zatem jako katolik mogę się zastanawiać, czy Bóg istnieje? W jaki sposób mam być przy tym bezstronny, nie ulec pokusie wygodnego ateizmu? Czy będzie to grzech? A jeśli dojdę do wniosku, że wiara nie jest prawdziwa, mam odejść z kościoła?
Nastolatek
Marzenia i codzienność
Jestem najstarsza spośród 6-osobowego rodzeństwa. Od jakiegoś czasu nasi rodzice stają się złośliwi a czasem zrozpaczeni. Już coraz mniej się uśmiechają i cały czas narzekają na nasze oceny, które nie są idealne, ale staramy się. Ponadto gdy każą mi coś zrobić, a ja po prostu jestem czymś innym zajęta lub zapominam i nie zrobię, to mówią, że jestem leniwa i nic w życiu nie osiągnę - pójdę do szkoły ''branżowej”. Rodzice są osobami po wyższych studiach. Ja rozumiem, że jest nas 8 osób w domu . Jednak naprawdę moim marzeniem jest wprowadzenie Bożej miłości i radości oraz szacunku do siebie.
15-latka
Wakacyjne wspomnienia
Wróciłam z cudownych kolonii i stoi mi gula w gardle oraz chce mi się płakać . Nie wyobrażam sobie teraz braku pobudki, rozgrzewki i biegania, chodzenia, a najbardziej tęsknię za ludźmi. Dałam kosza chłopakowi, bo nie wierzę w wakacyjne miłości, ale nie wspominam tego źle. Umówiliśmy się całą grupą na spotkanie, ale to już nie będzie to samo...
Nastolatka
Porażka w konkursie
Wzięłam udział w bardzo ważnym konkursie, ale chociaż się solidnie przygotowywałam, to nie przeszłam dalej. Tak bardzo mi przykro, że zawiodłam rodziców i nauczycielkę. Uczę się bardzo dużo, odniosłam wiele sukcesów, a teraz ta porażka. Strasznie mi ciężko i nie potrafię się z tym pogodzić.
Gimnazjalistka
Pod gliwicką radiostacją
Zosia tłumaczyła, że powinienem być bardziej przyjazny. Jesteśmy w miejscu, gdzie wiele lat temu zaczęła się II wojna światowa. Ok, postaram się. „Dobry Tytus, dobry”- zapewniała mnie Lola i jakoś pod jej ufnym głosem warczenie ustało, a ogon sam zaczął merdać. „Wojny są niemądre”- dodała Zosia, a właściciel Elbrusa umówił się z dziadkiem, że pozwolą się nam za chwilę wyhasać i zaprzyjaźnić. Zerknąłem na niego nieufnie.
