wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 13296 | WYNIKÓW
Rozluźnienie kontaktów
Siedziałyśmy razem w podstawówce, co już było męcząca, ale teraz jest już źle. Coraz więcej nas różni- ja się uczę, ona nie, ja chodzę do kościoła i traktuję wiarę poważnie, ona nie, mnie chłopcy aż tak nie interesują, podobnie jak kosmetyki czy stroje, gadżety. Niestety, przyjaciółka chce mnie mieć ciągle przy sobie, czasami chyba po to, by ze mnie zakpić, że ja tego nie uznaję. Nie mamy wspólnych tematów. Ona próbuje mnie wyciągać na chodzenie po centrach handlowych, mnie to nie bawi, bo zresztą głupio się wtedy zachowuje. Jak delikatnie zakończyć tę przyjaźń?
14-latka
Tajemnice przyjaźni
W podstawówce i gimnazjum miałam tendencję do nazywania wszystkich moimi przyjaciółmi po pół roku, roku znajomości. Chyba wynika to z jakiejś potrzeby pewności, stałości, bezpieczeństwa i poczucia niezagrożonej pozycji wśród znajomych. Tak jak "ma się" chłopaka, tak "ma się" przyjaciółkę. Sama się oburzyłam, kiedy opowiadałam bliskiej koleżance o naszych znajomych papużkach- nierozłączkach, a ona rzuciła "No, to tak samo, jakby ktoś nazwał NAS przyjaciółkami". Zapytałam "A nimi nie jesteśmy?", na co ona "Zobaczymy za kilka lat". Bardzo mnie to wtedy zabolało, jednak po paru dniach, na spokojnie uznałam, że skoro wszystkie moje nagłe "przyjaźnie", te z nocnymi zwierzeniami i długimi godzinami wiszenia na telefonie dziwnie się rozpadały po kilku, kilkunastu miesiącach, to może faktycznie nie tędy droga i potrzeba więcej czasu. Od tej rozmowy mijają jakieś 4 lata i to naprawdę jedyna znajomość, która się z czasem nie wypaliła
Maturzystka na koncercie Arki Noego
Telefon kuzynki, z pytaniem czy pójdę na koncert Arki Noego. Trochę się wahałam. Po prawdzie wiedziałam, że ten koncert się odbędzie, miałam tego pełną świadomość - planowali na niego pójść wszyscy u mnie w domu, no wszyscy, oprócz mnie! Ale jak dziewczyny pytają, zachęcają to poszłam! Gadałam sobie z dziewczynami, śmiałam się, ale nie czułam jakiegoś wielkiego przekonania, by sterczeć tu, oczekując na koncert. Po chwili się zaczęło. Piosenki mojego dzieciństwa. I nagle jak nie zacznę śpiewać! No kosmos! - Poleciałam jak szalona. Zaraz z dziewczynami znalazłam się pod sceną.
