PIĘKNY NIEZNAJOMY
Zaczął mi się podobać pewien kolega. Nie wiem nawet, gdzie mieszka. Chyba będę chodziła po okolicy i czytała nazwiska na domofonach. Zawsze śmieszyły mnie zauroczone nastolatki, a teraz mnie to dopadło. Na przemian to śmieję się z siebie, to złoszczę. Zauroczona
Jeśli masz na tyle odwagi, plącz się wokół jego dzielnicy. Może na niego trafisz. Gdybyś znalazła adres, możesz napisać dowcipny liścik, który nie będzie absolutnie żadnym wyznaniem uczuć, ale na przykład zaproszeniem do rozmów, do wspólnej wyprawy na jakąś imprezę kulturalną w Waszym mieście, na wspomnienia z podstawówki itp. A jeśli go spotkasz w najbliższych dniach, spróbuj się przemóc. Powiedz „cześć”. Zapytaj, do jakiego gimnazjum poszedł, zagadaj na temat jakiś wspólnych znajomych, powiedz, że jesteś w szoku wolnego czasu i możesz znajomemu ze szkoły trochę potowarzyszyć...
Nie zwariowałaś, nie jesteś głupią gąską, tylko normalnie rozwijającą się nastolatką. Dlatego w wolnych chwilach, gdy nie będziesz biegała od domofonu do domofonu, czytaj powieści dla nastolatek, ale te nieco mądrzejsze, bo można je traktować jako życiowe ściągi. Jesteś tak bystra, że zawsze wyciągniesz z tych lektur wnioski dla siebie.
Największym problemem ludzi jest właśnie komunikacja, czyli rozmowa. Nim między dziewczyną i chłopakiem padną jakieś wyznania, to najpierw są nieporozumienia, niedomówienia itd. A potem w dorosłym życiu sytuacja się powtarza. W swojej detektywistycznej działalności nie trać poczucia humoru i autoironii!
Ksiądz Twardowski dla zakochanych miał takie słowa: „Nie licz na wzajemność, telefon i róże, nie piszcz, nie szlochaj. Najważniejsze, że Ty kogoś kochasz!”. Tak właśnie podejdź do sprawy. Ciesz się, że znasz już uczucie zauroczenia, że przekroczyłaś przez to pewien próg rozwoju, próbuj zrealizować swoje marzenia, czyli nawiązać z nim kontakt /ale bez przemocy lub terroru/.
