wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 733 | WYNIKÓW
Leniwa siostra
Moja młodsza o rok siostra jest bardzo leniwa. Rodzice ją rozpieszczają, ja wykonuję większość prac domowych, a ona tylko się miga. Potem zwala winę na mnie. Wczoraj gotowałam obiad, potem ona wybrzydzała, wiec zrobiłam jej szybko coś innego do jedzenia. Nie wiem, jak ona sobie w życiu poradzi...
Licealistka
Komentarz licealistki
Jestem zdziwiona niedojrzałością gimnazjalistów, którzy prowadzili niezbyt przyjemną dyskusję z księdzem uczącym religii. Ale dobrze, że przynajmniej przeprosili. Natomiast wiem też, że to media wykrzywiają opinie. U mnie w liceum, choć jesteśmy dojrzalsi, to nie brak mało pochlebnych zdań na temat Kościoła. Nadrzędne tematy to bogactwo Kościoła i pedofilia wśród księży. Jasne, że Kościół nie zawsze był, jest i będzie kryształowy, ludzie go tworzący, wszyscy wierni - świeccy i duchowni - ciągle popełniamy błędy, ale to wciąż jest Boży Kościół.
Mimo młodego wieku spotykałam różnych księży - większość z nich to bardzo dobrzy kapłani i po prostu "równi goście"...
Licealistka
Maski wesołków
Mam świetną klasę, zgraną, pełną zdolnych ludzi. W szkole udaję wesołą, trochę na siłę staram się być zadowolona z siebie i z życia. Ale wystarczy, że wrócę do domu, a wszystko mnie drażni- szczególnie rodzice i ich różne obawy, uwagi. Płaczę, denerwuję się, kłócę. Nie mam w domu zrozumienia...
Gimnazjalistka
Krytycznie o rodzicach
Moi rodzice zawsze wytykają mi błędy itp. Oni nie nadają się na rodziców, bo np. pytam się taty, czy pomoże mi w zadaniu, a on mówi „zaraz” i tak potem mi nie pomoże, a moja mama tak samo. Dlatego piszę do starszej przyjaciółki. Gdy mama zapomni wziąć telefon z domu, to każe mi przynieść, a gdy ja proszę, żeby chwyciła po drodze mój telefon, to mówi, że ja też mam nogi itp. Wychowywać się musiałam sama, nikt mi nic nie pokazał, chyba, że dziadek, który się mną opiekował. Musiałam sama się uczyć podstawowych prac domowych. Czy takie osoby to rodzice? Co mam dalej robić?
12-latka
Rowerowy problem
Rodzice ustalili, że dostanę nowy rower. Bardzo się w to wkręcili, szukali, dyskutowali i wreszcie znaleźli odpowiedni. Zachwycali się nim, a mi średnio się spodobał. Ale nic nie powiedziałam i wbrew sobie zgodziłam się. Potem denerwowali mnie swoimi zachwytami, odechciało mi się jeździć, więc mama brała mój rower bardzo chętnie. Wreszcie wybuchłam, powiedziałam, by go sobie wzięła. No i nasłuchałam się, jaka to jestem niewdzięczna. Powiedziałam stanowczo za dużo i bardzo niesprawiedliwie. Jak to odkręcić?
Nastolatka
