wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 6168 | WYNIKÓW
Rozważania o marzeniach
Raz słyszałem, że nie wolno żyć marzeniami. Powiedziałbym "nie wolno żyć marzeniami- trzeba je spełniać". Podobnie jak z proszeniem Boga o cokolwiek. Doszedłem do wniosku, że Bóg to nie jest automat. Bóg mi niczego nie da, to ja muszę pójść po to co chcę, a on mi wskaże najlepszą drogę do celu. A to czy trafię zależy tylko od tego, czy i jak go posłucham. I wracając do marzeń- myślę, że m.in. one odróżniają nas od zwierząt ułożyłem nawet taką "wyliczankę"- zwykły człowiek marzy o tym co trudno dostępne; wyjątkowy człowiek marzy o tym co niemożliwe; szczęśliwy człowiek idzie po to.
Licealista
Komentarz licealistki
Jestem zdziwiona niedojrzałością gimnazjalistów, którzy prowadzili niezbyt przyjemną dyskusję z księdzem uczącym religii. Ale dobrze, że przynajmniej przeprosili. Natomiast wiem też, że to media wykrzywiają opinie. U mnie w liceum, choć jesteśmy dojrzalsi, to nie brak mało pochlebnych zdań na temat Kościoła. Nadrzędne tematy to bogactwo Kościoła i pedofilia wśród księży. Jasne, że Kościół nie zawsze był, jest i będzie kryształowy, ludzie go tworzący, wszyscy wierni - świeccy i duchowni - ciągle popełniamy błędy, ale to wciąż jest Boży Kościół.
Mimo młodego wieku spotykałam różnych księży - większość z nich to bardzo dobrzy kapłani i po prostu "równi goście"...
Licealistka
Chcę cierpieć?
On mnie nie chce, unika, ale są takie miejsca, gdzie się jednak musimy widzieć. To boli, ciągle o tym myślę, ale zastanawiam się, że może chcę się tak czuć. Dzisiaj z pewnością mnie widział, ale starałam się na niego nie patrzeć. Potem mogłam go przywitać, ale stchórzyłam. Może widział moją smutną twarz?
Nie widzę sensu istnienia, nawet myślę o śmierci, ale nie zabiłabym się. Wiem, że życie to Boży dar. Nie potrafię się uczyć. Czasami humor wraca, gram na instrumencie. Nie wiem, czy ta sytuacja to skutek mojej melancholijnej natury, czy to lenistwo? Nawet osłabł kontakt z Bogiem.
Licealistka
Można marzyć?
Poznałam chłopaka na obozie. Nie wiem, ile może mieć lat, a tak naprawdę, to nie jestem pewna, co do jego imienia. Podzieliłam się tym co czuję z przyjaciółką, a ona od razu mi powiedziała, że jej też się on podoba. Nie kłóciłyśmy się o niego, tylko rozmawiałyśmy o nim. Trzy razy rozmawiałam z nim, chociaż to ja zagadnęłam dwa razy. Dowiedziałam się, że w przyszłym roku też jedzie na ten obóz. Czy jest sens mieć nadzieję, że mnie pozna? Przyjaciółka przy posiłkach siedziała przodem do niego, a potem mówiła, że prawie ciągle na mnie patrzył. Mam wyrzucić go sobie z głowy?
12-latka
Najnowsze w serwisie
- A co ja z tego będę miał?
- 99 lat temu powstał Grób Nieznanego Żołnierza
- Każdy może być święty
- Roraty z "Małym Gościem"
- Świecący spray dla pieszych
- Archeolodzy znaleźli ponad 6 tys. budowli cywilizacji Majów
- Jezus nie boi się trudności
- Usłysz Biblię
- Pan Jezus wie, jakie jest ciastko
- Mała droga do nieba
Najpopularniejsze
- 99 lat temu powstał Grób Nieznanego Żołnierza
- A co ja z tego będę miał?
- Zgrana Stara Wieś
- Roraty z "Małym Gościem"
- Słowa i rysunki
- Patron chodzi zawsze ze mną. Tam gdzie ja, tam on. Przez życie do Życia
- Jak trzymane w ręku mydło
- Chciałabym, żeby mój syn miał takiego katechetę
- Mamita, czyli mamusia
- Dzień Nauczyciela
