wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 2702 | WYNIKÓW
Dobrze znać prawdę
Przez krótki czas chłopak okazywał mi zainteresowanie, adorował mnie, odprowadzał, sporo żartowaliśmy. Czułam jego sympatię. Byłam pewna, że zaproponuje mi chodzenie, aż tu ujrzałam go spacerującego z przyjaciółką. Nazajutrz zostali parą, a ja jestem w czarnej rozpaczy. Zawiodłam się na przyjaciółce, ciężko mi.
Gimnazjalistka
Potrzeba cierpliwości
Nie mogę się doczekać, kiedy poznam dobrego chłopaka, kiedy mnie któryś pokocha. Od dawna modlę się o dobrego chłopaka, a jego nie ma i nie ma. Koledzy w klasie wydają się tak niedojrzali. Mimo tego kilka dziewczyn jest już szczęśliwie zakochanych. Nie mam siły dłużej czekać, chcę kochać i być kochana.
16-latka
Dobra Nowina o roczarowaniu
Chcę napisać trochę o lęku towarzyszącym relacji dwojga ludzi, którzy poznają się, spotykają, po prostu „mają się ku sobie”. Chodzi mi o tutaj o pewną nierozerwalnie związaną z tym zjawiskiem obawę. Zawierają się w niej uczucia niepewności, strachu, poczucie nieodwzajemnienia. Wątpliwości dotyczą pytań: Czy to wszystko ma sens? Czy to ten, ta? Czy nie angażuję się na próżno? Natomiast lęk odnosi się do potencjalnego zranienia i rozczarowania. Co do braku wzajemności, mam tu na myśli sytuację, kiedy jedna ze stron wykazuje więcej aktywności od drugiej, bardziej jej „zależy” , czyli tą wzajemność określiłbym jako odczuwanie na podobnym poziomie.Tak więc, znajdujemy się w samym środku owej rozwijającej się i dynamicznej relacji między dwojgiem zainteresowanych sobą ludzi. Wszystko pięknie, wszystko wspaniale, ale jest jedno małe „coś”, które mąci błogi spokój..
Pierwsze zauroczenie
Pierwszy raz tak mocno zwróciłem uwagę na dziewczynę. Ośmieliłem się jej powiedzieć „cześć”. Chwilami mam wrażenie, że wystarczyłyby mi marzenia o niej, że kiedyś będziemy parą. Czasami jednak chcę z nią rozmawiać, spotykać się, poznawać ją. To moje pierwsze zauroczenie i nie wiem, co robić.
Gimnazjalista
Uczucie za głęboko ukryte
Zakochałam się w moim dobrym koledze, prawie przyjacielu. Ukryłam uczucie, bo wiadomo, to chłopak się stara o dziewczynę. Łapałam jego spojrzenia, często smutne i takie tęskne. Pewnego razu podczas zabawy na przerwie jego przyjaciel zapytał o szanse tego kolegi u mnie. Skłamałam, że nie ma szans. Wreszcie on zapytał wprost, a ja znowu powiedziałam, że przecież się przyjaźnimy. Teraz on kręci się koło różnych koleżanek, czaruje je, śmieje się z nimi, mam wrażenie, że chce mi utrzeć nosa. Przykro mi, chciałabym cofnąć czas.
Licealistka
