wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 3570 | WYNIKÓW
Pretensje mojej mamy
Mama uważa że jestem wielki leń, że się nie uczę. Naprawdę jest inaczej. Ja uczę się, powtarzam, a jak mama mnie pyta czy pouczyłem się, to mówię prawdę. Jednak ona uważa, że ja kłamię i nigdy mnie nie widzi jak ja uczę się. Lecz nigdy mama do mnie nie zagląda i dlatego nie widzi, czy ja się uczę czy nie. W szkolę jestem bardzo dobrym uczniem. Książkę codziennie czytam po ok. 2 rozdziały a mama uważa że to bardzo mało Co mam robić?
13-latek
Przyjaźń czy...
W tamtym roku na walentynki dostałam podpisaną laurkę z napisem "kocham cię" od chłopaka, którego dziewczyny powszechnie uważają za głupiego, ohydnego itp. A on potem często mi pomagał, uśmiechał się, a na dyskotekach prosił mnie do tańca. Teraz jego wygląd zaczął się zmieniać i przyznam, że teraz mi się podoba. Nikomu jeszcze tego nie powiedziałam. Moja przyjaciółka mówi, że go nie lubi, ale że niby on się w niej kocha, ale ja tego nie widzę. Nie wiem, czy wybrać przyjaźń czy...
Dwunastolatka
Nienawidzę
Najlepszym rozwiązaniem na moje smutki wydaje mi się samookaleczenie. Odczuwam brak zrozumienia ze strony świata. Ja też go nie rozumiem. Bóg stworzył świat myśląc, że będzie piękny. Ale coś mu w tym nie wyszło. Nienawidzę ludzi. I siebie za to, kim jestem. Ale tego już chyba nikt nie rozumie.
Samotna
Pokonać lenistwo
W naszej klasie większość osób lekceważy naukę, żyją, aby jakoś bez problemów minął dzień, ważniejsze są wieczorne imprezy. Ja spędzam czas głównie przy komputerze, no i chyba się pogubiłam, zazdroszcząc innym bogatego życia towarzyskiego. Wszyscy mówią lub piszą, że się nie uczą, ale oceny ich wcale nie są takie złe, zaś moje tragiczne, szykuje się chyba zagrożenie. Bywa, że sama jestem zmęczona swoim lenistwem, ale tak mi weszło w krew, że nie potrafię się zmobilizować. Rodzice się złoszczą, że nie dostanę się na żadne studia, nie zdam matury. A ja nie potrafię siebie zmienić. Kiedyś byłam bardzo dobrą uczennicą, uważano mnie za zdolną…
Licealistka
Nie ma ideałów
Byliśmy dobrymi przyjaciółmi i dobrze wspominam ten czas. Ale potem oboje chcieliśmy czegoś więcej i od tego momentu zaczęły się nieporozumienia. Wiem, że to dobry chłopak, ale drażnią mnie niektóre jego cechy. Nie okazuje mi czułości, jest dosyć szorstki w zachowaniu. Rozmawialiśmy o tym, ale chociaż przeprasza, to za parę dni jest to samo. Oboje uważamy, że łączy nas prawdziwe uczucie. Jednak zastanawiam się, czy nie lepiej wrócić do przyjaźni?
Lęk przed nowym etapem
Kończy się cudowny czas liceum, do matury coraz bliżej, a ja aż drętwieję ze strachu i niepewności, jak to będzie w studenckim życiu. Czy nie zostanę odrzucona przez rówieśników? Nie przepadam za imprezami, jestem domatorką. Na domiar złego chłopak, który mi się bardzo podobał, w którym się skrycie kocham od dłuższego czasu, okazał się chamski, wyśmiał dziewczynę, było to żenujące. W szkole czuje się już napięcie, że przed nami ostatnie tygodnie, a potem dorosłość, odpowiedzialność. Przez to jestem teraz ciągle w dołku, smutna, zmartwiona, brakuje mi dawnej radości życia.
Maturzystka
Wyznania odrzuconej
Od jakiegoś czasu dziewczyny z mojej klasy się ode mnie odsuwały. Próbowałam nawiązywać z nimi rozmowę, ale często odpowiadały tylko jednym, krótkim słowem, nie podtrzymując rozmowy. Kiedyś pisały liściki typu: "Nie chodź za nami, męczy nas to", a raz podczas pracy na lekcji chciałam być z nimi w grupie, ale zrobiły głosowanie i większość osób mnie nie chciała. Kolejny cios prosto w serce. Wiele razy płakałam przez ich numery, nawet rodzicom powiedziałam, jak bardzo cierpię. Mój tata chciał iść z tym do wychowawczyni, ale powiedziałam, że to nie jej wina. Mam nadzieję, że mi Pani pomoże.
12-latka
Wokół balu
Przyjęłam zaproszenie kolegi na bal kończący gimnazjum. Dziewczyny głównie litują się nade mną, bo go nie lubią. Ja zaczęłam go unikać i za bardzo z nim nie rozmawiam. Aż tu podchodzi do mnie i się pyta: "Czy ja cię zapraszałem na bal?". Całkiem mnie zaskoczył tym pytaniem. Odpowiedziałam zdziwiona: "Noo, chyba tak". A on na to: "i co mi odpowiedziałaś?". Jejku, wkurzyłam się trochę, bo co on się tak głupio pyta? Nie wiadomo, o co mu chodzi, tylko mi w głowie miesza. A ja nie wiem, co odpowiedzieć. Odpowiedziałam coś w stylu: "Chyba tak", a on "chyba tak czy chyba nie?". Masakra, co to miało być? Może ma to związek z tym, że go zaczęłam unikać? Co mam teraz robić?
Gimnazjalistka
