wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 3202 | WYNIKÓW
Przymus imprezowania
Zaczynając liceum usiłowałam być powszechnie lubiana, nawiązywać milion znajomości i początkowo cieszyłam się, że mi się to udawało- ale po krótkim czasie zaczęło mnie męczyć wymyślanie, co powiedzieć, co zrobić i jak się zachować; zmuszałam się do spotkań, na które wcale nie miałam ochoty, podpatrywałam aprobowane przez koleżanki zachowania innych koleżanek i nieudolnie je naśladowałam. To było tak, jakby ktoś podłożył mi dubbing, i to wyjątkowo luźno traktujący mój oryginalny głos i słowa. Czułam się sztucznie. Dopiero w klasie maturalnej, swoją drogą trudnym dla mnie okresie przez stres, odważyłam się po prostu nie mówić, jeśli nie miałam na to ochoty.
Ludzie z klasy imprezowali, spotykali się- a ja spędzałam czas m inaczej.
Studentka
czasami się wkurzam
Czasami się wkurzam, gdy babcia z mamą mi wmawiają, że trzeba być pokornym, nie buntować się, znosić ciężary. Nie będę nadstawiał drugiego policzka, będę walczył. Nie wierzę, że muzyka młodzieżowa ma nas zły wpływ, nie zauważyłem. Złego wpływu nie widzę też w różnych książkach, za to widzę zło u tych, którzy żadnej książki w ręku nie mieli. Szanuję ludzi o innych poglądach, ale żądam też szacunku dla mojej wiary. Oj, masa moich przemyśleń i wiele krytyki pod adresem wierzących.
Licealista
Chwasty w polszczyźnie
Mimo najlepszych chęci czuję i wiem, że coraz bardziej używam wulgaryzmów. Jestem na siebie zła, ale takie są fakty. Mam różne usprawiedliwienia, że np. wszyscy tych słów używają, że są obecne z filmach, w książkach, w szkole, na ulicy, wszędzie oprócz kościoła. Czy ma Pani jakiś sposób, by moje wakacyjne postanowienie, że oduczę się wulgaryzmów, spełnić?
Gimnazjalistka
