wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1667 | WYNIKÓW
Czy to się da połączyć?
Zwróciłam na niego uwagę już pierwszego dnia w liceum. Coraz bardziej mi się podobał. Rozglądałam się, z kim się zadaje, do jakiej klasy chodzi i czy możemy mieć wspólnych znajomych. Okazało się, że ma FB i mieszka w tym samym mieście co ja. Nie chcę zakładać FB ani Snapchata, bo to pożera czas i uzależnia. Myślę, żeby o nim zapomnieć, przecież nie wiem, jaki jest. Może powinnam zająć się nauką albo integracją w mojej klasie? Mam mało czasu i chcę mieć jak najlepsze wyniki w nauce. Jednocześnie nie mogę o nim zapomnieć, codziennie widzę go w szkole, jestem rozkojarzona i nie wykorzystuję czasu. Bardzo bym chciała, żeby do mnie zagadał, ale nie wiem, czy będę miała czas jakikolwiek związek.
15 latka
Czy pokuta musi być odprawiona zaraz?
Jakiś czas temu na pielgrzymce byłam u spowiedzi. Nie miałam przy sobie modlitewnika, a dostałam dość „trudną” pokutę i postanowiłam odmówić ją w domu. Podczas Mszy św. nie przystąpiłam do Komunii, bo katechetka uczyła, że bez odmówienia pokuty spowiedź jest nieważna. W internecie przeczytałam jednak, że to nieprawda... I pogubiłam się... Czy popełniłam grzech, nie przystępując do Komunii? Magda
Mam problem
Jestem w 8 klasie i bardzo mi się podoba koleżanka z... 3 klasy. Po prostu szaleję na jej punkcie. Już nieraz myślałem, żeby kupić jej kwiaty albo jakiś fajny prezent, aby pokazać jej, że mi na niej zależy, ale moja mama cały czas mnie powstrzymuje. Chciałem jej nawet powiedzieć: „Zakochałem się w tobie”, tylko nie wiem, jak ona to odbierze. Czy mam jej to powiedzieć prosto w oczy? Zapytać: „Zostaniesz moją dziewczyną?”.14-latek
Jedyny samotny?
Jestem chyba jedyny samotny z klasie. Zazdroszczę kolegom, że nie mieli problemów ze znalezieniem dziewczyny. Podoba mi się jedna z koleżanek, więc wreszcie ośmieliłem się zaproponować chodzenie. Niestety, odmówiła. Załamało mnie to kompletnie. Czy już zawsze będę sam? Dlaczego to takie ciężkie?
14-latek
Dylematy
Ależ jestem dzisiaj strasznie nerwowa. Nie mogę nad sobą zapanować , drę się na wszystkich po kolei , wyżywam się na nich. Już od samego rana się we mnie gotuje . Jednocześnie nic mi się nie chce. Poza tym znowu zaczynam się chyba odsuwać od Pana Boga. Miałam się poprawić , zmienić , ale czuję , że trochę walkę przegrałam. Zapał jak zawsze opadł i Pan Bóg znowu jest chyba kolegą . Owszem staram się , ale obawiam się , ze mam dla Niego zbyt mało szacunku. Wierzę mocno, ale jakoś nie czuję bliskości. Muszę się w końcu z siebie wziąć ( powtarzam to już chyba po raz setny ).
Gimnazjalistka
Najnowsze w serwisie
- „Niech żyje król! Koronacje Sasów na Wawelu”
- Odnaleziono nieznany utwór Mozarta
- Te rzeki mogą wylewać
- Koń rzeczny
- Kończymy pracę nad październikowym numerem
- Jak często się spowiadasz?
- Zamek dla dzieci
- 80 lat temu ruszyli polscy spadochroniarze
- Kiedy Maryja nie rozumiała Jezusa?
- Most św. Jana zniszczony
