wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 13299 | WYNIKÓW
Różne zachowania
Zauroczyłam się koledze z sąsiedniej klasy. Próbowałam do niego pisać, ale odpowiada bardzo krótko, nie podejmuje rozmowy. Jednak mam wrażenie, że on na mnie spogląda uważnie, szczególnie, gdy jest sam. Wtedy nawet powiedział „cześć”, a ja z wrażenia nie odpowiedziałam. Gdy jest z kolegami, nawet na mnie nie spojrzy. Nie rozumiem, dlaczego raz mnie widzi, raz nie. Ja zawsze spuszczam wzrok, bo jestem nieśmiała. Czy to możliwe, że mu się podobam?
Gimnazjalistka
Czy są jakieś szanse?
Przyjaźniliśmy się jako dzieci, ale potem zawsze jak mnie widział, opuszczał głowę albo odwracał wzrok. Tylko raz swobodnie rozmawialiśmy, gdy spotkaliśmy się w większej grupie. Dowiaduję się, że on o mnie miło się wyraża, że podziwia. Czułam, jak podczas procesji mnie obserwował. Serce ciągnie do niego jak magnez od dobrych kilku lat z przerwami. Napisałam mu kiedyś życzenia, to odpisał, ale kontaktu nie utrzymał. Co Pani o tym myśli? Czy to tylko sentyment do koleżanki z dzieciństwa, czy są jakieś szanse?
Licealistka
Czy przyjaźń przetrwa tę próbę?
Jestem w bardzo trudnej sytuacji. Podoba mi się pewien chłopak. Znam go bardzo dobrze. Dużo rozmawiamy. Ten chłopak podoba się także mojej przyjaciółce. Choć mogę się założyć, że u niej to szybko minie, ale tym razem nie jestem pewna. Nie wiem co robić? Moja przyjaciółka często o nim mówi. Obawiam się, że nasza przyjaźń może tej sytuacji nie przetrwać.
Zakochana 12-latka
Dwie do jednego
Na tegorocznej oazie wakacyjnej poznałam pewnego chłopaka. Od razu mi się spodobał. Może nie był najwyższej urody, ale miał to coś, co sprawiało, że potrafiłam go pokochać. Robiłam dosłownie wszystko, żeby ukryć moje uczucie. Aż nagle przyjaciółka powiedziała mi, że się w nim chyba zakochała. Wtedy zaczęłam płakać. Ale zrozumiałam, że dobro mojej przyjaciółki jest najważniejsze i starałam sobie wybić go z głowy. Ale nie potrafiłam. Przyznałam się przyjaciółce. Starała się mnie pocieszyć i mówiła, że głos serca nie jest od nas zależny. Chyba nie jestem warta jej przyjaźni.
13-latka
CHCĘ BYĆ KSIĘDZEM
Myślę, że mam powołanie. Chcę zostać księdzem. Rodzina o tym wie, popiera mnie. Lubię polski, religię, geografię i historię. Niestety, nie lubię matematyki, chemii, fizyki i biologii. Boję się, że nie dostanę się do liceum, gdy z tych przedmiotów zawalę test. Co robić, by moje powołanie się nie zmarnowało?
Zwalczyc kompleksy
Jestem bardzo zakompleksiona. Gdy kupuję coś do ubrania, wstydzę się to przymierzyć, nie cierpię patrzeć w lustro. Gdy idę ulicą, czuję skupiający się na mnie wzrok ludzi. Uważam się za brzydką i nieatrakcyjną osobę. Z jednej strony marzę, że kiedyś założę szczęśliwą rodzinę, z drugiej wiem, że nikt mnie nie zechce. Ja już nad tym nie panuję.
Licealistka
Najpopularniejsze
- Podnośnia statków Niederfinow
- Dzień Babci i Dziadka
- Odkrywaj Jezusa na nowo
- Jak świętować niedzielę?
- Można oglądać Marsa, Jowisza, Wenus i Saturna
- Zamek Królewski w Warszawie
- Rusz na Orszak Trzech Króli
- Pół miliona wiernych na Watykanie
- Najodważniejsi w kościele
- Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan
