wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2161 | WYNIKÓW
Męczące obgadywanie
Mam dwie przyjaciółki, które się nie lubią. Gdy tylko jestem z jedną, to zaczyna okropnie gadać na drugą. Gdy jesteśmy razem, niby wszystko w porządku. Obie lubię, bo to dobre dziewczyny, bliskie ideału, gdyby nie ta wada. Nie chcę nic mówić, gdy się obgadują. A one próbują mnie wciągać w te sprawy.
12-latka
Za chłopakiem do gimnazjum?
Bardzo podoba mi się kolega z klasy. Niestety, kilku dziewczynom o tym powiedziałam, zapytał też kolega, przyznałam się i zrobiło się spore zamieszanie. Bo raz się wypierałam, to znów przyznawałam. On, jakby obrażony, nawet na mnie nie spoglądał przez długi czas. Teraz odezwie się w naturalny sposób, jak to kolega z klasy, ale mimo wszystko chyba mnie unika. Z tego powodu jest mi bardzo smutno, trudno o dobry humor. On jest najlepszym uczniem i zastanawiam się, czy nie iść do tego gimnazjum, które on wybiera. Może wtedy mam jakieś szanse na to, że kiedyś będziemy razem? Chociaż jak dam sobie radę z nauką?
Szóstoklasistka
Wszechobecny smutek
Przyglądam się wszystkiemu i wszystkim. Niestety, wyniki nie są dobre. Jako wierzący jestem w mniejszości, samotny. Coraz mniej mam wspólnego z rówieśnikami, którzy imprezują, korzystają z używek, no i odsuwają się ode mnie. Nie mam szczęścia do dziewczyn, które wybierają bardziej rozrywkowych kolegów. Zawsze byłem poważny, ale teraz ma wrażenie, że smutku już za dużo.
16-latek
Problem z nieśmiałością
Moim problemem jest to, że nie potrafię rozmawiać z chłopakami. Kiedy na przykład jadę z kolegą autobusem nie potrafię z nim prowadzić normalnej konwersacji. Mogę powiedzieć, że chłopcy mnie zawstydzają. Na szkolnej dyskotece żaden nie poprosił mnie do tańca. Jedyne na co mnie stać to powiedzieć im cześć i na tym się kończy. Chyba, że to on zadaje pytania, a ja na nie odpowiadam. Nie jestem bardzo ładna, ani piękna, ale mam za to wiele innych dobrych cech. A to chyba wnętrze bardziej się liczy.
13-latka gimnazjalistka
Domowy rozgardiasz
Coraz częstej mam dosyć mojej sporej rodziny. Ciągle ktoś wchodzi, wychodzi, panuje nieustanny ruch, mało kto sprząta za sobą. Mama ma gabinet w domu, czasami wpada na chwilę i od razu są krótkie dyspozycje. Lubię błysk w kuchni, chętnie ją sprzątam, ale brat tego nie docenia, siostra się nie przejmuje, o maluchach nie wspomnę. Tato w nerwach nazwał brata idiotą, byłam tym oburzona. Czuję się jakbym żyła w patologicznej rodzinie. Siedzę i płaczę, a kuchnia znowu zadeptana
Gimnazjalistka
Najnowsze w serwisie
- Mieć kogoś w nienawiści
- Ministranci ze Starej Wsi
- Bóg zaprasza na ucztę
- A co ja z tego będę miał?
- 99 lat temu powstał Grób Nieznanego Żołnierza
- Każdy może być święty
- Roraty z "Małym Gościem"
- Świecący spray dla pieszych
- Archeolodzy znaleźli ponad 6 tys. budowli cywilizacji Majów
- Jezus nie boi się trudności
