wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 4813 | WYNIKÓW
Niedojrzałe zachowanie
Podczas pielgrzymki zainteresował się mną dorosły, wiele lat starszy chłopak. Bardzo pobożny, zaangażowany w Kościele. Nawet rodzice byli oczarowani. Były rozmowy, wyznania, plany. Po zakończeniu pielgrzymki pisaliśmy do siebie, ale pewnego dnia zamilkł. Bez powodu. Czekałam, martwiłam się, pisałam. Nic. Nagle odezwał się, że niby był zajęty, dużo pracy. Było spotkanie wspólnoty w jego mieście. Potraktował mnie chłodno, żadnych wyjaśnień. Teraz zacznę w tym mieście studia. Koleżanka przekonuje, że on nie jest mnie wart, że nie mam go szukać.
Maturzystka
Skracaj dystans do nieba
Słynny fotograf papieski Arturo Mari po śmierci Jana Pawła II przyjechał kiedyś do Polski. Spotkał się między innymi z grupą uczniów. – Siedzieli przede mną – opowiadał Arturo Mari – patrzyli na mnie szczerymi oczami, a ja w pewnej chwili zorientowałem się, że pośrodku zostawili wolną przestrzeń. Tak, jakby usiedli wokół jakiejś osoby. Powiedziałem im o tym, co właśnie pomyślałem. Że w tym miejscu, pomiędzy nimi jest teraz Papież. I że wciąż żyje wśród nas. I tak chyba jest.
Spojrzenie w przeszłość i przyszłość
Jestem prawie pełnoletnim nieśmiałym i cichym chłopakiem, który doświadczył już zbyt dużo różnych upokorzeń, zbyt długo i przez zbyt wiele osób był odrzucany. Nierzadko modliłem się o miłość, żebym miał
dziewczynę i marzyłem o tym, żeby mój związek miał w sobie coś wyjątkowego. Zauważyłem, że każdą dziewczynę poznałem w kościele (rekolekcje, festyn, spotkania itp.) dlatego zawsze ufałem, że jeśli poznam tą Jedyną to tylko tam. Minęło te 6 lat podstawówki- w odrzuceniu od większości osób, ale z przyjacielem.
Licealista
Zmiana nastawienia
Zakochał się we mnie kolega z równoległej klasy. Spotkaliśmy się parę razy, miło nam się rozmawiało, ale nie "zaiskrzyło" z mojej strony, z jego owszem tak. Zaproponowałam przyjacielską relację. Zaakceptował moją propozycję i powiedział, że już nigdy nie będzie prosił o chodzenie. Znów się spotykamy po koleżeńsku. Ale we mnie coś się zmieniło... czasem mam ochotę go przytulić, dać mu buziaka. Jeszcze nie jestem pewna swoich uczuć. Do tego z inną dziewczyną ma chyba podobną sytuację.
15-latka
Problemy "Żyrafy"
Mam 170,5 cm wzrostu. Już teraz jestem wyższa od 95% moich rówieśniczek, przewyższam ciocie, babcie, nauczycielki i mamę. Wiem, że wszystkie modelki są wysokie i zgrabne, ale ja źle się czuję z moim wzrostem. Nie ma dnia - dosłownie, żebym nie myślała o wzroście i nie porównywała się ze wszystkimi spotkanymi dziewczynami. Do tego duża stopa, więc co kiedyś z obcasami? Nie akceptuję swojego wzrostu i źle mi z nim.
Żyrafa, lat 14
Potępienie klamczuchy
„Już nigdy nie uwierzę Natalii. To kłamczucha. Opowiadała, że wyjeżdża z rodzicami do Grecji, że mają załatwiony elegancki hotel, że będzie cały dzień na basenach. Malwina zaraz podchwyciła temat i wymądrzały się, że hej.” No a dzisiaj Asia wpadła do klasy z rewelacją, że to kłamstwo, bo mama Asi i Natalii spotkały się. Prawda wyszła na jaw.” Jakież było zdumienie Michasi, że starsza koleżanka nie tylko nie potępiła kłamczuchy, ale strasznie jej współczuła i już kombinowała, jak jej pomóc.
Na wesoło
Koleżanka zabrała mi przyjaciółkę. Byłyśmy tak zgrane, rozumiałyśmy się, ale pojawiła się nowa dziewczyna, która uważa się za lepszą i przyjaciółka spędza z nią wiele czasu, przejęła jej zachowanie, pogardę dla nas. A ta nowa wciąż się chwali, gdzie to ona nie była, a gdzie teraz wyjedzie, cały czas się przechwala. Wszyscy mają jej dosyć, już o tym mówią, że psuje każde spotkanie, ale nikt nie potrafi jej przerwać. Często nas obraża. Co robić?
11-latka
Przyjaźń nie może być zaborcza
Na jednym z portali poznałam pewną dziewczynę. Szybko połączyła nas przyjaźń. Niestety, mieszka ona na drugim końcu Polski. Próbowałam zaproponować spotkanie, jednak jej mama jest przeciwna naszej znajomości. Zabrania jej kontaktować się ze mną, a ja odchodzę od zmysłów. Nasz kontakt się urywa, ale ja nie chcę kończyć tej przyjaźni! Ona jest moją jedyną przyjaciółką. Wśród rówieśników nie znajdę żadnej bratniej duszy. Płaczę w szkole, przez co nie potrafię się skoncentrować na lekcjach. Co mam zrobić?
14-latka
Poszukiwanie sensu
Wyróżniam się na tle rówieśników i raczej mnie to męczy. Nie mam żadnych problemów z nauką, bez wysiłku wygrywam konkursy, mam najlepsze oceny. Do tego wyróżniam się wzrostem. Ale z czego się cieszyć, jeśli ciągle mam starcia na treningach, wracam zdołowany, trener się mnie czepia, nie dogaduję się z kolegami. Czasami trenujemy z dziewczynami, ale to też do niczego. Pracuję nad swoim charakterem, chodzę na spotkania oazowe, ale ciągle mi coś nie wychodzi, wybucham, kłócę się, nie panuję nad sobą. Szukam sensu, męczę się..
14-latek
Zgubne skutki przeprowadzki
Rodzice przeprowadzką z uroczego miasteczka do dużego miasta zniszczyli mi życie. Nowe koleżanki gnębiły mnie do końca 6 klasy. Niby się z jedną z nich zaprzyjaźniłam, ale ona i tak często jest wredna i kłamie. Koleżanki niby mnie lubią, ale od początku roku żadna z nich nie zaprosiła mnie na urodziny. Tylko raz się z koleżanką spotkałam po lekcjach. Do tego doszły kompleksy- że gruba, brzydka, za mało ciuchów i do tego brzydkie, przeciwieństwo najpopularniejszej. Nikt się we mnie nigdy nie zakochał
Gimnazjalistka
