wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 8290 | WYNIKÓW
Inne szaleństwo
Zawsze byłyśmy jak siostry, nierozłączne. Od jakiegoś czasu zaczęłyśmy się oddalać od siebie. Tworzymy w szkole paczkę, składającą się z 6 osób. Lecz ona zaczęła na przerwach odchodzić do swoich innych znajomych, spędzać ze mną coraz mniej czasu. Ostatnio powiedziała, że w naszej przyjaźni i paczce panuje ciągła rutyna, jej się nudzi, że ona chce przeciwstawić się rutynie i zaszaleć jeszcze, bo nie będziemy wiecznie nastolatkami. Jest mi tak strasznie przykro! Nie mogę jej stracić! Powiedziała, że chce spóźniać się na lekcje, ale ja tego nie toleruję. Próbowałyśmy już cokolwiek naprawiać, ale ja nie umiem nagle zacząć się spóźniać na lekcje, czy zrobić jakąś "bekę
Gimnazjalistka, kl. II
Brak radości
uczestniczę w szkole animatora Ruchu Światło – Życie, ale zastanawiałam się, czy nie zrezygnować , bo ciężko mi to pogodzić nauką. Napisałam o tym animatorce prowadzącej szkolenie. Ona odpisała, że na pewno to wszystko pogodzę i wymieniła rzeczy, które ona robi. Wspomniała też , że jej zamiarem jest, abym w tym roku pojechała jako animatorka na oazę dla dzieci. Oznaczałoby to dla mnie miesiąc poza domem, bo zaraz potem mam kolejny wyjazd na 2 tyg. Nie umiem zajmować się dziećmi i w ogóle sobie tego nie wyobrażam. Chciałam sobie trochę odpocząć i zacząć uczyć się do olimpiady. Ale oczywiście Bóg wszystko może itd. Wyglądałoby też na to , że nie potrafię poświecić czasu dla Niego, a na naukę potrafię. Dziś szukałam odpowiedzi w Piśmie Świętym i natrafiłam na fragment o tym, jak Jezus mówi Piotrowi, żeby pasł Jego baranki. Nie wiem kompletnie, co mam robić. Jest jeszcze jedna sprawa: nie potrafię znaleźć w życiu radości. Wszystkie dni są do siebie podobne, nie mam czasu, by poczytać ciekawą książkę albo obejrzeć filmu. Nie zależy mi też na kontaktach z osobami z mojej klasy, usprawiedliwiam się zmęczeniem. Napisałabym, że jestem uzależniona od nauki, ale nie wiem , czy to możliwe. Chodzę do szkoły językowej , gram na instrumencie, chodzę na spotkania oazowe. Mieszkam na wsi, więc muszę dojeżdżać. Wiem, że to nie jest dużo, ale to wypełnia cały czas. Uczę się dużo i ciągle, nie potrafię tego nie robić. Przygotowuje się do jednego konkursu, a nauczycielka innego przedmiotu mówi ,że to nie jest ważne i powinnam uczyć się do przyszłorocznej olimpiady. Nie mam prawie żadnej satysfakcji z tego , co robię.
Licealistka
