wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 16513 | WYNIKÓW
Zmień nastawienie
Jestem osobą głęboko wierzącą i denerwuje mnie zachowanie rówieśników, ich lekceważenie dla spraw wiary. Gdy porównuję się do koleżanek, to mam wrażenie jakbym nie była stąd, lecz zesłana jak Jezus jako anioł dla innych. Pomagam jak mogę i nie chcę być jak te dzieci, co mają w nosie bycie Dzieckiem Bożym i nie chce im się ruszyć do Kościoła, poczuć miłość Ojca i zobaczyć coś więcej niż fizyczną materię.
11-latka
Opuścić "samotną wyspę"
Ja też kiedyś byłam taką "samotną wyspą" przez długi czas. Decyzja o aktywnym udziale w życiu duszpasterstwa była jedną z tych najlepszych w moim życiu. Podczas pierwszego roku życia w Krakowie pojawiałam się tam tylko okazjonalnie, też byłam "samotną wyspą", ale od dwóch lat, a szczególnie od tego roku się bardziej zaangażowałam. Kiedy daje się innym coś z siebie, otrzymuje się kilka razy tyle. Naprawdę! Tak to działa!
Studentka
Wystarczą marzenia
Zakochałam się w moim koledze z klasy. Trwa to już prawie rok, więc nie sądzę, by to było krótkie zauroczenie. Marzę, by w końcu do niego zagadać, porozmawiać z nim, ale jak tylko próbuje to palne głupstwo i... nic. Kiedyś był zakochany w innej. Później spoglądał na mnie. Niestety, podczas w-f była sprzeczka i od tamtego czasu się nie odzywamy się do siebie. Boję się, że wszystko zepsułam...
Zakochana
