wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1217 | WYNIKÓW
Zagadać do niego?
Wszystko, na co się odważałam, to spojrzenia w jego stronę, chociaż po wakacjach zaczęłam się też uśmiechać. Uznałyśmy z koleżankami, że można do niego napisać. Odpisał od razu. Ale chwila mojej nieuwagi, a one napisały głupotę, o co się wściekłam. Bałam się go spotkać w szkole, że mnie wyśmieje z kolegami, ale nic się nie stało. Wczoraj w szkole go unikałam, bałam się że rozpowiedział to swoim kolegom i że będą się śmiać ze mnie. Z jednej strony, on już mnie kojarzy, pomimo tego głupiego żartu wyszłam może nawet na wesołą dziewczynę, ale może nie nazbyt mądrą. Chcę do niego zagadać, prze-prosić za tamtą odzywkę. Wyjdę na kobietę z dystansem do siebie a w normalnej rozmowie pochwale się rozumem. Tylko czy to jest dobry pomysł? Może lepiej to zostawić?
17-latka
Nietypowy
Jestem trochę nietypowym chłopakiem, bo nie klnę, nie wyrażam się wulgarnie o koleżankach. Mało tego, w klasie mam przyjaciółkę, jeszcze z podstawówki. Koledzy kpią ze mnie, wiadomo, o co im chodzi, że niby coś ze mną nie tak. A ja jestem normalny, chociaż trochę inny. Czasami jestem już tak zmęczony wyśmiewaniem mnie, że stoję z boku, z nikim nie gadam. A przecież ja też chcę przebywać z rówieśnikami. Chociaż dopóki koledzy nie zmądrzeją, to wolę koleżanki.
Gimnazjalista
Przepracowaie i zauroczenie
Sześć lat chodzę do szkoły muzycznej. W szóstej klasie strasznie dużo nauki. Nie wiem, jak pogodzić to ze sportem i odpoczynkiem. A do tego dochodzą przyjaciele i ... no i chłopak który mi się podoba. Nie wiem, jak tu do niego zagadać. Podsumowując- dużo nauki, sport, przyjaciele, chłopak, siedzenie do wieczora w szkole. Nie mam na nic czasu.
Zauroczona i przepracowana.
Internetowa przyjaźń
Poznałam go dzięki internetowej grze, którą oboje lubimy. Cecha, która stanowczo mnie w nim urzekła to mądrość. Tak, jak ja uczy się najlepiej w klasie. Różni się od moich kolegów, którzy nie potrafią być chociaż przez chwilę normalni i zaśmiecają atmosferę swoimi drętwymi żartami. Zapewne powie pani, że powinnam stawiać na pierwszym miejscu świat rzeczywisty, nie Internet. W "realu" nie brakuje mi przyjaciół. Mimo wszystko chciałabym się z nim kiedyś spotkać, on ze mną też. Rozum jest przeciw, serce mówi, że możemy być przyjaciółmi, a ja nie mogę się w tym odnaleźć. Czy nasze spotkanie mogłoby kiedykolwiek mieć miejsce? Może za rok lub dwa?
Nastolatka
