wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1520 | WYNIKÓW
Zmanipulowana klasa
W naszej klasie dwie dziewczyny są tak silnymi osobowościami, że rządzą i nikt im się nie sprzeciwi. Jeśli chcą kogoś zniszczyć, jest on bez szans, bo klasa je we wszystkim naśladuje. Byłam przez jakiś czas ich ofiarą, potem uwzięły się na inną osobę. Dzisiaj z fałszywym uśmiechem jedna z nic powiedziała, że ma dla mnie nowe przezwisko. Wiem, że jutro, gdy w szkolę będę obok nich przechodzić, będą chichotać, rozpowszechniać. Wiedzą, jak trafić centralnie w punkt, żeby zniszczyć kogoś od środka. Inni będą uważali to za śmieszne żarty.
Zmartwiona
Wokół mody
W mojej poprzedniej klasie koleżanki przywiązywały bardzo dużą wagę do ubioru, były tak zwanymi „księżniczkami”. Starałam się im dorównać. W gimnazjum tego nie ma. Rodzice nauczyli mnie (czego jestem im wdzięczna), żebym była skromna. Mogę mieć to, co chcę, ale też są jakieś granice. Marzę o nowych butach. Koleżanka z dawnej klasy ma ich sporo i czasami odczuwam zazdrość. Dla mnie ważne jest to, jak mnie odbierają.
14-latka
Nie upominaj, pracuj nad sobą
Przez pewien czas byłem w złym towarzystwie. Kląłem, marnowałem czas, wyśmiewałem się z ludzi, przeszkadzałem na lekcjach religii. Po wakacjach koledzy mnie odrzucili. Zrozumiałem swoje błędy, zmieniłem się. Mam oparcie w rodzinie, katechetce, księdzu. Czuję, że już jest czas, abym upominał dawnych kolegów. Czuję się jak prorok. Nawet kosztem prześladowania mógłbym to robić. Co Pani o tym sądzi? Czy to tylko efekty dorastania, czy może już powołanie do prorokowania?
Gimnazjalista
