wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1366 | WYNIKÓW
Nie znają Boga...
W mojej klasie prawie wszyscy chodzą na religię, mówią różne mądre rzeczy, kiedy katechetka o coś zapyta, ale na tym się kończy. Może oprócz dwóch dziewczyn, nikt nie bierze Boga na serio. Po prostu nikt im nigdy nie pokazał, jak wywalone w kosmos może być życie chrześcijanina. I to nie jest wcale ich wina. Lubię ich i oni mnie, ale oni piją i palą (nie tylko papierosy), a ja nie, i jednocześnie wszyscy doskonale wiedzą, że nie ma takiej opcji, żeby mnie do tego namówili. Podczas przypadkowego spaceru przegadałem sporo czasu z klasową koleżanką, którą razi klasowe pijaństwo i palenie, ale ona ma zakodowane, że Bóg to średniowieczne zabobony i że to jest jedna wielka lipa i rozumiem ją, bo nie wszyscy mieli tyle farta w życiu, żeby trafić między ludzi, którzy im pokażą wiarę. Ciężko z nią w ogóle rozmawiać o Bogu - no taki ma już charakter, po prostu uważa to za bzdury. Ale chciałbym jakoś pokazać jej, że się myli w kwestii wiary, że Bóg jest life-changing i że jest nie-potrafię-znaleźć-takiego-określenia-bo-jest-za-fajny. Tylko jak z nią pogadać, skoro zawsze siedzi z koleżanką?
Licealista
Słaby charakter
Mam przyjaciela, do którego nawet czuję coś więcej, ale martwi mnie coraz bardziej pewna jego cecha. Otóż on ślepo słucha silniejszych od siebie, służy im, wykonuje ich każdy rozkaz, bo trudno nazwać to prośbą. Jesteśmy najlepszymi uczniami w klasie, czasami coś omawiamy, konsultujemy. Niestety, przyłapałam go na tym, że on to robi na rozkaz klasowego przywódcy i moje przemyślenia i wnioski stają się potem własnością klasowych leniuchów. Przyjaciel przysiada się do mnie, mówi komplementy, ale nagle pada pytanie o naukę i już wiem, że całe jego gadanie nie było szczere. Martwi mnie to, nie wiem, czy ma sens dbanie o naszą przyjaźń, a co dopiero o uczucie
Utrata wiary
Utraciłem wiarę. Nie wierzę w nic- ani w Boga, w Pana Jezusa, w świętość Biblii. Minęło już kilka miesięcy, próbowałem wyjaśnić rodzicom, że nie będę chodził do kościoła, ale tylko ich rozśmieszyłem. Mowy nie ma o takiej opcji w mojej rodzinie. Uważam, że moja obecność na mszy jest bez sensu.
14-latek
Męcząca koleżanka
Przyjaźnie się z koleżanką, ale inna dziewczyna ciągle się naprzykrza. Poza tym to jej nie potrafimy odmawiać! A jak już jej powiem NIE to ona: „No wiesz co, dzięki.” Twierdzi, że jestem dla niej jak siostra, że chce się ze mną przyjaźnić, ale ciągle mnie krytykuje. Mamy jej dosyć! Wszystko chce z nami robić, a jak my nie chcemy, to się obraża. I ciągle ma do mnie pretensje, że się nie chcę z nią przyjaźnić. A przecież wygadywała wszystkie moje sekrety i obgaduje mnie. Co mamy robić?
12-latki
Najnowsze w serwisie
- Mieć kogoś w nienawiści
- Ministranci ze Starej Wsi
- Bóg zaprasza na ucztę
- A co ja z tego będę miał?
- 99 lat temu powstał Grób Nieznanego Żołnierza
- Każdy może być święty
- Roraty z "Małym Gościem"
- Świecący spray dla pieszych
- Archeolodzy znaleźli ponad 6 tys. budowli cywilizacji Majów
- Jezus nie boi się trudności
Najpopularniejsze
- Ministranci ze Starej Wsi
- A co ja z tego będę miał?
- Bóg zaprasza na ucztę
- Zgrana Stara Wieś
- Roraty z "Małym Gościem"
- Słowa i rysunki
- Patron chodzi zawsze ze mną. Tam gdzie ja, tam on. Przez życie do Życia
- Jak trzymane w ręku mydło
- Chciałabym, żeby mój syn miał takiego katechetę
- Mamita, czyli mamusia
