wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1643 | WYNIKÓW
Trudny dylemat
Bardzo lubię pewnego kolegę, on mnie podobno też. Coraz bardziej szuka ze mną kontaktu i czuję, że wnet padnie ważne pytanie o chodzenie. Problem w tym, że bliska koleżanka przyznała mi się, że się w nim zakochała. Wie, że nie ma szans, ale nie wie, że on marzy o mnie. Nie wiem, co robić, bo jeśli nawet bym z niego zrezygnowała dla ratowania naszej przyjaźni, to on z nią i tak by nie był, a to świetny, wartościowy, dobry chłopak. Coś iskrzy między nami od dawna.
15-latka
Było, minęło...
W czasie wymiany poznałam sympatycznego kolegę, zachwyconego pobytem w Polsce. Napisał do mnie i zaczęliśmy prawie codzienną wymianę listów. Bardzo mnie to podbudowało, zauroczyłam się. A on nawet pisał, abym do niego przyjechała, bo wtedy by się tak nie nudził. Ale po pewnym czasie zauważyłam, że jego listy są coraz krótsze, nie mamy o czym pisać. Chyba nie powinnam od razu odpisywać, ale tak czekam na każdy jego list, pierwszy raz coś takiego przeżyłam.
Licealistka
Dobra Nowina o roczarowaniu
Chcę napisać trochę o lęku towarzyszącym relacji dwojga ludzi, którzy poznają się, spotykają, po prostu „mają się ku sobie”. Chodzi mi o tutaj o pewną nierozerwalnie związaną z tym zjawiskiem obawę. Zawierają się w niej uczucia niepewności, strachu, poczucie nieodwzajemnienia. Wątpliwości dotyczą pytań: Czy to wszystko ma sens? Czy to ten, ta? Czy nie angażuję się na próżno? Natomiast lęk odnosi się do potencjalnego zranienia i rozczarowania. Co do braku wzajemności, mam tu na myśli sytuację, kiedy jedna ze stron wykazuje więcej aktywności od drugiej, bardziej jej „zależy” , czyli tą wzajemność określiłbym jako odczuwanie na podobnym poziomie.Tak więc, znajdujemy się w samym środku owej rozwijającej się i dynamicznej relacji między dwojgiem zainteresowanych sobą ludzi. Wszystko pięknie, wszystko wspaniale, ale jest jedno małe „coś”, które mąci błogi spokój..
