wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 53 | WYNIKÓW
Wyjść spod klosza
Podczas wyjazdu z parafii zwróciłam uwagę na pewnego chłopaka. Uśmiechał się do mnie, próbował się zbliżyć, ale ja nieustannie byłam z mamą i nawet na małą chwilkę nie byłam sama. Mama odradzała mi się z nim poznać, że to niby nie wypada. Dlatego zachowałam kamienną twarz. Teraz ten chłopak napisał do mnie na f-b.
17-latka
Zawirowania w grupie
Wszystko zaczęło się od kiedy od naszej grupy przyjaciół odeszła jedna osoba. Podobno czuła, że do nas nie pasuje. Tak właściwie to prawda, więc tylko
dlatego pozwoliłyśmy jej odejść. Czteroosobowa paczka przyjaciół zmieniła się w trzyosobową. Teraz czuję, że to ja do nich nie pasuje. Interesują mnie
zupełnie inne rzeczy niż moje przyjaciółki. One chcą, abyśmy spędzały ze sobą jak najwięcej czasu w te ferie, ale ja nie chcę. Kłamię, że jestem zajęta i nie mogę się z nimi spotkać, a tak naprawdę siedzę w domu. Z drugiej strony irytuje mnie, że one tak miło razem spędzają czas. Wtedy mam jeszcze
większe wrażenie, ze do nich nie pasuje. Nie wiem jak mam wytłumaczyć sobie moje zachowanie. Mam nadzieję, że pomoże mi Pani.
Gimnazjalistka
Właściwy wiek
Zawsze wydawało mi się, że 3 gimnazjum albo początki liceum to odpowiedni wiek na ,,posiadanie chłopaka", ale teraz jak tak patrzę na rówieśników to są strasznie podzieleni: jedni mają gdzieś dziewczyny, a drudzy tylko podrywają. Jak pani sądzi to odpowiedni wiek? Czym różni się 14 letni chłopak od 16 czy 17 letniego? Kiedy tak naprawdę można myśleć o prawdziwym związku?
Ciekawa szesnastolatka.
Atak dziwnych myśli
W liceum poznałam chłopaka, który jak się okazało mieszka kilka kilometrów ode mnie. Wcześniej się nie znaliśmy. Zaczęło się od przyjaźni. Takiej najprostszej, najzwyklejszej. Jeździliśmy na rowerach, dużo rozmawialiśmy. Okazało się, że jesteśmy do siebie bardzo - wręcz niezwykle - podobni. Słuchamy tej samej, dość niepopularnej muzyki, lubimy to samo jedzenie, mamy podobne zainteresowania, charaktery, poglądy, wyznajemy tą samą religię i jesteśmy tak samo bardzo wierzący. Od kilku miesięcy chodzimy ze sobą. Kilka tygodni temu przyznał mi, że jednak coraz mocniej atakują go myśli, że po co mu to chodzenie, że to bez sensu, że to dodatkowy obowiązek. Dużo z nim o tym rozmawiałam. Czy to podszepty złego?
16-latka
