wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 63 | WYNIKÓW
Wielkie porządki
Zmiany, które planuję w swoim życiu w tym roku zaczęłam od wielkich porządków w pokoju. Ale w tym roku to nie tylko układanie, ale przede wszystkim wyrzucanie. Stare zeszyty, do których i tak nigdy nie zajrzę, niepotrzebne podręczniki, mnóstwo drobiazgów. Spakowałam nawet moje pluszaki, niepotrzebne od dawna zabawki i cieszę się, bo zyskuję coraz więcej przestrzeni, powietrza, robi się w moim pokoju przejrzyście. Teraz czas na zdrowe żywienie.
Licealistka
Zamknięty krąg nauki
Jestem bardzo dobrą uczennicą, przez wielu nauczycieli stawiana za wzór. Rodzice są dumni. Zawsze nauka była dla mnie ważna i nadal jest, ale ostatnio mam wrażenie, że poświęcając jej dużo czasu tracę coś ważniejszego. Mam kilku przyjaciół, ale boli mnie, że ludzie widzą we mnie tylko kujona. Nie mogą podejść i porozmawiać tak zwyczajnie. Robią to tylko wtedy, gdy trzeba coś spisać, pójść do nauczyciela. Często się uśmiecham, staram się być miła dla innych. Początkowo chciałam im udowodnić, że ja też jestem wartościową osobą, że ze mną też można porozmawiać na różne tematy, nie tylko o szkole. Ale przestałam, moje starania nic nie dawały. Z zazdrością patrzę na koleżanki i kolegów, którzy opowiadają o tym co ciekawego robili, gdzie byli itd. Mam mało czasu na zainteresowania, spotkania z innymi. O miłości nie wspominając.
17-latka
Wyjść poza sam plan
Jestem melancholiczką, trochę flegmatyczką. Ciągle tylko planuję, marzę o czymś i planów nie realizuję. Tak bym chciała gdzieś pojechać, pójść, przeglądam oferty, możliwości, ale gdy już wszystko wiem, gdy nadchodzi sobota, to nici z planów. Długo śpię, potem snuję się cały dzień po domu tak mijają godziny. Jak wyjść poza plany?
15-latka
Zaburzona hamonia
Nie pojechałam jako animatorka na oazę, ale nie czuję się z tym dobrze. Często rozpraszam się na modlitwie, zauważyłam też, że pogorszyły się moje relacje z rodziną, jestem dla wszystkich nieuprzejma i denerwuję się, nawet jak ktoś ma dobre zamiary. Nie umiem panować nad sobą i , choć nie chcę, sama wszystko psuję. Może wynika to z braku odpoczynku, ale postanowiłam odpoczywać tylko w niedzielę, choć i tak to nie zawsze się udaje. Wiem, że to mój wybór, ze uczę się w wakacje (przez pierwszy tydzień
przerabiałam podręcznik do następnej klasy) i prawie nie robię nic poza tym, ale nie potrafię z tego czerpać satysfakcji. Spotykam się z moją nauczycielką, ona wierzy we mnie, ale też stawia wysoko poprzeczkę i podała mi np. co „mogę” przeczytać gdy wyjadę. Mam do siebie pretensje, jak zjem coś czego nie powinnam i wydaje mi się, że ciągle muszę ćwiczyć. Moja rodzina o tym nie wie, a to jest męczące, gdyż raczej nikt nie przejmuje się wagą i nie rozumie po co sobie czegoś odmawiać, więc wszędzie jest pełno niezdrowych przekąsek i jestem nimi częstowana.
Zestresowana nastolatka
