wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 6169 | WYNIKÓW
Życie to dar
Dzisiaj dowiedziałam się że mój chłopak popełnił samobójstwo. Poznaliśmy się przez Internet. Mieliśmy się spotkać. Bardzo się kochaliśmy. Dzisiaj napisał, że wszystkich oszukiwał. Myślę, że się nie zabił. Chce być w centrum zainteresowania. Nie wiem, co o tym myśleć. Ciągle płaczę. Teraz mam wyrzuty sumienia, że nie przyjechałam do niego.
Zrozpaczona nastolatka
Zostałam sama
Miałam do niedawna wiele przyjaciółek. Ale w tym roku zaczęłam chodzić na zajęcia chóru. Pani odkryła we mnie talent, zaczęła mnie wywyższać, a ja straciłam przyjaciół. Gdy jestem chora, nie chcą pożyczyć mi zeszytów. Boję się jutro iść do szkoły, nie chce mi się wystąpić w konkursie kolęd i pastorałek.
Czwartoklasistka
SPOSÓB NA SENSOWNE ŻYCIE
Nie widzę sensu życia. Myślę o samobójstwie, ale nie chcę martwić rodziców. Straciłam przyjaciółkę, która wstąpiła do harcerstwa i teraz ma swoje sprawy. Zamykam się w pokoju, słucham bardzo głośno muzyki, kłócę się z mamą. Uczę się dobrze, jestem katoliczką, wierzę w Boga, ale ostatnio jest mi coraz gorzej.
15-latka
Dziwny kolega
Mamy po 14 lat. Kiedyś pokłóciłam się z bardzo dobrym kolegą. Pogodziliśmy się, ale od pewnego czasu on nie odzywa się, patrzy na mnie strasznym wzrokiem. Gdy wysłałam mu SMS-a z pytaniem o co chodzi, to kilku jego kumpli zaczęło mnie wyśmiewać – znali treść tej wiadomości. Co zrobić, by było jak dawniej?
Jak rozumiem Boga
Trzeba szukać. Bóg z całą pewnością nie jest kimś jednowymiarowym, płaskim i oczywistym. Jest w nim i słodycz, ale jest i niesamowitość, w słownikowym znaczeniu. Nawet ,,Bóg jest miłością" to hasło, które niesie w sobie nie jeden obraz. Tak, taki Bóg to obrazek z okładki zeszytu do religii- Bóg posyłający Anioła Stróża, żeby ten przeprowadził rumiane dzieciaczki po wąskiej kładce nad przepaścią. Ale dla mnie to Bóg widoczny na najbardziej okropnym i przerażającym obrazie-konający w męczarniach. Z Miłości...
Maturzystka
Refleksje animatorki
Mnóstwo negatywnych myśli przeszło mi przez głowę przed rozpoczęciem rekolekcji: ,,nie dasz rady, głupia jesteś, że pchasz się do takiej roli, nie nadajesz się na animatorkę, jesteś za mało kontaktowa, nie dajesz dobrego przykładu" itp. Ja natomiast dobrze wiedziałam, że Pan Bóg tego ode mnie chce, że mnie wzywa do takiej roli, że to moje niełatwe zadanie. Pierwszego dnia liczne obawy nadal siedziały mocno w mojej głowie. ,,co Ty tu robisz w ogóle? Przecież Ty jesteś typem za spokojnego i za cichego człowieka. Nie umiesz zwracać innym uwagi i przewodniczyć grupie.". Jednak gdzieś w sercu słyszałam, że to dobrze, iż mam takie obawy - że nie czuję się godna swojego zadania. Dziewczyny z mojej grupy z każdym dniem lubiłam coraz więcej. Każde nasze spotkanie było okazją do ubogacania się nawzajem.
Najnowsze w serwisie
- Przypowieści Pana Jezusa
- Mieć kogoś w nienawiści
- Ministranci ze Starej Wsi
- Bóg zaprasza na ucztę
- A co ja z tego będę miał?
- 99 lat temu powstał Grób Nieznanego Żołnierza
- Każdy może być święty
- Roraty z "Małym Gościem"
- Świecący spray dla pieszych
- Archeolodzy znaleźli ponad 6 tys. budowli cywilizacji Majów
