wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1422 | WYNIKÓW
Bądź asertywna
Przyjaciółka zaproponowała, byśmy pojechały razem na obóz, bo wiadomo, w dwójkę raźniej. Zgodziłam się. Ona decydowała o tym, gdzie pojedziemy, chociaż mnie interesowały inne miejsca. Na miejscu zachwyciła się pewną dziewczyną i spędzają wspólnie cały czas, a ja zostałam odstawiona. Gdy próbowałam zbliżyć się do innej koleżanki, pobiegła na skargę do kierowniczki i grożono mi telefonem do rodziców, że ją opuszczam. Próbowałam z nią poważnie rozmawiać, stwierdziła, że ją to nudzi. Czeka nas jeszcze jeden wspólny wyjazd. Boję się, że rodzice mogą mieć problemy, jeśli ją zostawię.
13-latka
Jak przestać o tym myśleć?
Od dawna uważam na to, co jem i w jakich ilościach. Kiedyś co tydzień się ważyłam. Kalorie liczyłam tylko wtedy, kiedy zastanawiałam się, czy zjedzenie kolacji ujdzie dla mojej figury płazem. Ale od jakiegoś czasu wydaje mi się, że przesadzam. Ważę się codziennie, nawet kilka razy podczas dnia, mierzę się co dwa dni i liczę kalorie nawet kilka razy dziennie, zawyżając kaloryczność potraw, by na wszelki wypadek nie przekroczyć dziennego zapotrzebowania. Chcę przestać o tym myśleć, ale nie potrafię. Czy jestem w stanie sobie pomóc?
Piętnastolatka.
Paraliżujący lęk
Nasza bardzo ceniona polonistka jest pewna siebie, czasem żartobliwa, ale zarazem niezwykle ironiczna, często patrzy na nas z góry - na klasówkach śmieje się, jak gdyby dając nam do zrozumienia, że nic ciekawego i mądrego nie napiszemy. Zauważyłam też, że do niektórych odnosi się źle. Bywa wówczas arogancka. Ceni ludzi, którzy są pewni siebie, lubią dyskutować. Boję się cokolwiek mówić na lekcjach, zgłaszać się, każda odpowiedź wiąże się ze stresem. Ja nigdy nie byłam z tych, którzy się wymądrzają na lekcjach, wolę prace pisemne, nie lubię się odzywać, bardzo wstydzę się opinii ludzi w klasie i pani przede wszystkim. Bardzo mnie to dręczy…
Licealistka
