wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 5104 | WYNIKÓW
Nie trzeba być omnibusem
Zaczęłam naukę w liceum i trochę się męczę. Jest mnóstwo zadań, ciągle kartkówki, bardzo wysokie wymagania nauczycieli. Jestem przyzwyczajona do solidnej pracy, ale teraz ledwo nadążam. Zawsze miałam najwyższą średnią, ale nie wiem, czy w tej szkole to utrzymam. Marzę o medycynie, czuję powołanie do tego zawodu, wiem, że się nadaję, ale jak się uczyć, jak nie obniżyć swojego poziomu?
Pierwszoklasistka w LO
Gawrony na polu
Ze mną można iść wszędzie, bo nie ciągnę, nie uciekam, nie wdaję się w psie konflikty, czyli jestem jak wzorowa uczennica. Owszem, mam swoje wady. Ruszam jak szalona w pogodni za kotami, ptakami, a gdy wyczuję gryzonia- nic mnie nie powstrzyma. Dlatego tak się ucieszyłam, że Kuba zaproponował wyprawę na pobliskie pola. Właśnie myszy gromadzą zapasy, by przetrwać zimę, a ja mogę je nieco zdenerwować i kopać tam, gdzie wyczuwam ich obecność.
Nadmiar ambicji
Od zawsze byłam bardzo dobrą uczennicą, co roku świadectwa z czerwonym paskiem, zawsze przygotowana do lekcji, odrobione zadania, itd. Męczą mnie straszne ambicje. Dużo czasu poświęcam na naukę, jednak w razie jakiegoś niepowodzenia, złej oceny, bardzo źle na to reaguję- "załamuję się" i cały dzień mam już zmarnowany. Moi rodzice nie stawiają mi wymagań- w razie niepowodzeń, mówią mi, żebym się nie przejmowała. Problem leży we mnie, w mojej głowie i nie wiem, jak sobie z tym radzić. Nie potrafię się nie przejmować. Mam też ogromne kompleksy. Ciągle mi się coś w sobie nie podoba, mimo tego, że jestem podobno bardzo szczupłą. Dziewczyny w gimnazjum, zazdrosne o oceny, ciągle nazywały mnie brzydką i grubą. Teraz ludzie mnie lubią i nie narzekam na brak znajomych
15-latka
Czy to się da połączyć?
Zwróciłam na niego uwagę już pierwszego dnia w liceum. Coraz bardziej mi się podobał. Rozglądałam się, z kim się zadaje, do jakiej klasy chodzi i czy możemy mieć wspólnych znajomych. Okazało się, że ma FB i mieszka w tym samym mieście co ja. Nie chcę zakładać FB ani Snapchata, bo to pożera czas i uzależnia. Myślę, żeby o nim zapomnieć, przecież nie wiem, jaki jest. Może powinnam zająć się nauką albo integracją w mojej klasie? Mam mało czasu i chcę mieć jak najlepsze wyniki w nauce. Jednocześnie nie mogę o nim zapomnieć, codziennie widzę go w szkole, jestem rozkojarzona i nie wykorzystuję czasu. Bardzo bym chciała, żeby do mnie zagadał, ale nie wiem, czy będę miała czas jakikolwiek związek.
15 latka
Ukryty skarb
W mojej szkole bardzo podoba mi się mój kolega z klasy. Na początku rozmawialiśmy prawie na każdej przerwie, ale potem dziewczyny i chłopaki zaczęli się z nas śmiać, że się zakochaliśmy. Trochę się zawstydziłam na początku. Nawet wychowawczyni zaczęła nam dogryzać. Wtedy to się odsunęłam od niego. A tak dobrze się dogadywaliśmy. Teraz on nawet na mnie nie patrzy. Popularne dziewczyny zaczęły do niego podchodzić, rozmawiać, żartować i nikt nawet słowa nie powie. Tylko dlaczego ja nie mogę z nim gadać a one mogą? Bardzo go lubię i chce po prostu się z nim przyjaźnić..
Nieszczęśliwa Nastolatka
Odreagować szkolny stres
Na nic jego aktorskie zdolności, uniesione brwi i udawane zdumienie, że o złej ocenie nie ma pojęcia. Nie chce już zmyślać jakiś historyjek o tym, że nauczyciel wcale czegoś tam nie zadał, nie powiedział. Mocno uderzyła w niego treść 8 przykazania, by nie mówić czegoś, co nie jest prawdą, co niesłusznie oskarży jakiegoś człowieka.
Wolność w przyjaźni
Jestem osobą towarzyską, otwartą, ale czuję, że najstarsza przyjaciółka odsuwa się ode mnie. Próbowałam z nią kilka razy o tym porozmawiać, ale ona zmienia temat, bagatelizuje problem, uważa, że się czepiam. Znamy się od przedszkola, teraz zbliżamy się do dorosłości. Jesteśmy w różnych szkołach, ale dawniej często spotykałyśmy się, pisałyśmy ze sobą, żyłyśmy swoimi sprawami. Teraz ona, owszem, opowiada o sobie, ale dla moich problemów nie ma czasu, nie odpisuje, nie zaprasza, więc już nie wiem, co o tym myśleć.
Licealistka
Zagadać do niego?
Wszystko, na co się odważałam, to spojrzenia w jego stronę, chociaż po wakacjach zaczęłam się też uśmiechać. Uznałyśmy z koleżankami, że można do niego napisać. Odpisał od razu. Ale chwila mojej nieuwagi, a one napisały głupotę, o co się wściekłam. Bałam się go spotkać w szkole, że mnie wyśmieje z kolegami, ale nic się nie stało. Wczoraj w szkole go unikałam, bałam się że rozpowiedział to swoim kolegom i że będą się śmiać ze mnie. Z jednej strony, on już mnie kojarzy, pomimo tego głupiego żartu wyszłam może nawet na wesołą dziewczynę, ale może nie nazbyt mądrą. Chcę do niego zagadać, prze-prosić za tamtą odzywkę. Wyjdę na kobietę z dystansem do siebie a w normalnej rozmowie pochwale się rozumem. Tylko czy to jest dobry pomysł? Może lepiej to zostawić?
17-latka
Dlaczego zamilkł?
Kolegowaliśmy się. Było całkiem przyjemnie. Po ukończeniu gimnazjum od czasu do czasu gadaliśmy ze sobą na Facebooku i te rozmowy też się utrzymywały w przyjemnym tonie. W sierpniu poszliśmy razem do kina i moim zdaniem to było wyjście bardzo udane. Niedawno napisałam do niego z pytaniem, jak jego pierwsze dni w szkole. Nie odpisał. Nie rozumiem tego, bo wcześniej mieliśmy masę wspólnych tematów. Chcę wysłać wiadomość, która będzie przyjazna, ale jednocześnie bę-dzie sugerować, że czuję się źle w obecnej sytuacji i czekam na jakieś wyjaśnienia. Gdyby nie odpi-sał, to wtedy odpuszczę. Ale i tak będziemy się widywali w starym gimnazjum, które odwiedzamy.
16-latka
