wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 5529 | WYNIKÓW
Bez kontaktów
Gdy byłem młodszy nie zwracałem uwagi na to, że rodzice bardzo izolowali mnie od rówieśników. Byłem tylko z rodzicami, dziadkami, którzy pilnowali, bym się z nikim miejscowym nie przyjaźnił. Uczyłem się zawsze bardzo dobrze, miałem swoje pasje, nie brakowało mi kolegów do teraz. Nagle czuję się samotny, brakuje mi rozmów, spotkań po szkole. Czy mam czekać do liceum, gdzie poznam ludzi o podobnych zainteresowaniach?
Przy niej nie mam szans
Od dawna podoba mi się kolega z równoległej klasy. Wykorzystałam pewne zajęcia wspólne dla szkoły i gdy miałam wybrać kolegę z sali, zdecydowałam się na niego. Od tego czasu uważnie mi się przygląda, uśmiecha się, ale niczego jeszcze nie powiedział. Wiem, że sporo psuje tu kuzynka, która uważa się za szkolną piękność, ośmiesza mnie przed nim, gada o mnie głupoty, bo, niestety, ona wie, że mi na nim zależy. Teraz ona go podrywa, kompromituje mnie, gdy on jest blisko. Wiem, że jestem brzydsza od niej, że przy niej nie mam szans.
Gimnazjalistka
Koci dylemat
Rok temu urodziły mi się 3 najdroższe, najukochańsze w świecie kotki. Kocica umarła. Ale mieszkam z babcią, która nie lubi zwierząt i pozwoliła mi zostawić dwa koty, a jednego oddać. Nie chciałam tego, ale po kilku miesiącach walk oddałam jedną koteczkę. To było jakieś pół roku temu. Od tego czasu chociaż przyzwyczaiłam się, że jej nie ma, mimo to jest mi przykro, śni mi się. Aż tu nagle zupełnie przypadkiem zobaczyłam ją na pewnym podwórku. Zawołałam ją, podeszła do mnie, obwąchała, myślę, że mnie poznała. Od tego czasu z jednej strony się cieszę, bo wygląda zdrowo i ślicznie, a z drugiej - i tu mam ten koszmarny dylemat - mam ochotę ją po kryjomu zabrać. Ale boję się grzechu. Kocham tę kotkę, nie chciałam jej oddawać. To moje kochane zwierzątko, którego pozbyłam się pod wpływem strachu i szantażu, że babcia sama się z nimi rozprawi.
Miłośniczka kotów
