wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1920 | WYNIKÓW
Nie wolno podkradać?
„Czij ojca swego i mamę” – podpowiada siostra bratu i zaraz dostaje kuksańca. Dziadek wtrąca się z piątym przykazaniem. Kuba wykłóca się, że tam nie ma ani słowa o upominaniu przemądrzałych małych sióstr. Dziadek zaczyna tłumaczyć, ale chłopak już skacze na trampolinie i skanduje „nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij”. Aż przysiadłam z wrażenia. O rety, to ludzie mają o wiele gorzej niż my.
Wady przyjaciółki
Moja przyjaciółka ma niską samoocenę i z tego powodu nieraz mam jej dosyć. Bo gdy na przykład zdałam za pierwszym razem egzamin na prawo jazdy, to powiedziała kilka złośliwości na ten temat, skupiła się na tym, jak jej instruktor się nią zachwycał. Ciągle słyszę, że ona się nie uczy i pojęcia nie ma, skąd te dobre oceny. Teraz, gdy rośnie napięcie przed maturą, chyba zacznę unikać kontaktów.
Maturzystka
Stres przed wyjazdem
Po raz pierwszy pojadę na oazę. Nigdy wcześniej nie wyjeżdżałam. Bardzo stresuję się tym wyjazdem. Nie wiem, jak zacząć rozmowę z rówieśnikami. Nie wiem też, czy mam mówić szczerze o swoich zainteresowaniach-dużo czytam i lubię muzykę klasyczną. Czy udawać taką, jak wszyscy i nie przyznawać się do dobrych ocen i ambitnych planów na przyszłość? Nie chcę zostać wyśmiana i stać się obiektem docinków.
14-latka
Nowe przyjaźnie
Niedawno zauważyłam, jak jestem samotna. Niby miałam przyjaciółki, miałyśmy być dla siebie ważne, ale jakoś tak nie sprawdzało się to. Czasami przyjaciółki zapominały zaprosić mnie na jakiś wspólny wypad. Bardzo bym chciała znaleźć przyjaciół poza klasą. Jestem bardzo nieśmiała, ale jak kogoś poznam, to się otwieram. Jak otworzyć się na ludzi i znaleźć nowych znajomych? Nie mam odwagi, żeby zaczepić przypadkową osobę i zacząć rozmowę. Gdzie można poznać nowe osoby?
15-latka
Dobroć ponad wszystko
Myślę, że wielu ludzi wierzących nie do końca wie, co to właściwie znaczy być katolikiem. Sama ostatnio złapałam się na tym, że mam straszny mętlik w głowie i nie umiem odpowiedzieć na to pytanie.
Czy aby uznać się za dobrego katolika wystarczy: być ochrzczonym w Kościele katolickim, wierzyć we wszystko co Bóg podaje do wierzenia nauczaniem Kościoła, uznawać zwierzchnictwo i nieomylność papieża, być z nim w pełnej komunii, godnie przyjmować Sakramenty? Czy jeśli spełniam te warunki to jestem przykładnym katolikiem?
Niepewna
Poza elitą
Byłem wychowany pod kloszem, w dobrych szkołach, w elicie, zawsze z pieniędzmi, z którymi nie musiałem się liczyc. Nagle rodzice mają problemy finansowe, ja głupio się czuję bez pieniędzy, a koledzy w nowej szkole kpią z moich gadżetów, mody, są wulgarni, zaś ja wierzący, nie palę, nie piję, jestem lektorem....
Licealista
Brat pies
Lola natychmiast zwróciła się do mnie „bracie Tytusie, poczęstuj się kawałkiem mięsa”. Nim Pani zdążyła zaprotestować, połknąłem prezent, wyszczerzyłem zęby w uśmiechu i chciałem wyjaśnić dorosłym, że jako brat pies powinienem siedzieć z rodziną przy stole. Kto to widział, by dobry brat pod stołem czekał, czy którejś z dziewczynek coś spadnie z talerza?
Reflksje przed 17 urodzinami
Nie mam sprecyzowanych planów na swoją przyszłość. Wiem, że chcę podjąć się zawodu, w którym będę miał kontakt z ludźmi. Nie chcę narażać mojej rodziny na koszta, dlatego staram się zapomnieć o renomowanych uczelniach. Chcąc odciążyć domowy budżet, wybrałem pobliskie liceum. Mam rodzeństwo i kocham je. Nie rozumiem szufladkowania ludzi i ,,lansu'' na podstawie ukończonych uczelni czy zasobności portfela. Jeżeli będzie się ambitnym, można osiągnąć cel. Nie poddaję się, chcę być dobrym człowiekiem. Nie piję, nie palę, dlatego niektórzy znajomi patrzą na mnie z półuśmiechem. Nie przeszkadza mi to. Zastanawiałem się nad medycyną, ale najbliższy uniwersytet z tym kierunkiem jest daleko, a koszta mówią same za siebie. Mam nadzieję, że odnajdę swoją drogę. Powierzam się Matce Bożej Częstochowskiej, nie raz ratuje mnie z różnych sytuacji. Ideał ze mnie żaden. Dostałem wiele: mam kochającą rodzinę, która chce mojego dobra. Mam nadzieję, że odkryję swoje powołanie do zawodu.
17-latek
Praca nad sobą
Jestem zbyt nieśmiała, wrażliwa, delikatna, ale też ambitna. To mnie męczy, odbiera radość życia. Dlatego nie zabieram głosu w klasie, boję się, że powiem coś głupiego, że się będą ze mnie śmiali. Tak bym chciała być chociaż trochę beztroska, umieć coś załatwiać, zagadywać do ludzi. Jak nad sobą pracować, by w liceum być bardziej otwartą, pogodną i śmiałą?
Gimnazjalistka, kl. III
