wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 4536 | WYNIKÓW
Pesymistyczne nastawienie
Zakochałam się w wartościowym chłopaku, który ma za sobą ciężkie doświadczenia życiowe. On mnie odrzucił, przyjaźnimy się tylko, bo on nie chce się z nikim wiązać. Nie widzi sensu życia, cały czas rozpamiętuje przeszłość, winy innych, swoje dołki. Nie zostawię go jednak, staram się pomagać, tłumaczyć.
Licealistka
Denerwująca sytuacja
Na rekolekcjach zbliżyłem się z jedną koleżanką. Bardzo dobrze się dogadywaliśmy, podoba mi się, byłem pewny, że w czasie roku szkolnego coś z tego wyniknie. Tymczasem powstała jakby bariera, nie wiemy, o czym ze sobą rozmawiać. I mnie i ją chyba też każda rozmowa męczy. Cała ta sytuacja jest głupia i denerwuje. Nie wiem, jak się zachować. A tu jeszcze inna koleżanka zapytała, czy ona mi się podoba
Gimnazjalista.
Jakie ma zamiary?
Chodzę do szóstej klasy i podoba mi się jeden chłopak z pierwszej liceum znamy się bardzo długo (od podstawówki ciągał mnie za włosy/. Lubimy się, na mszy św. się do mnie uśmiecha, jak miałam w kościele mówić dziesiątkę różańca i czekałam na rozpoczęcie mszy to bardzo otwarcie ze mną rozmawiał i próbował mnie przytulić, ale się odsunęłam. Gdy mówimy sobie "Cześć " to się do mnie szeroko uśmiecha, a jak chodzili po domach śpiewać kolędy to też się do mnie szczerze uśmiechał. Nie wiem jak się do niego zbliżyć, może pani mi poradzi. Bardzo mi na nim zależy.
Czekająca szóstoklasistka.
Nielogiczne zachowanie
On jest dwa lata starszy, mądry, towarzyski, zagadał kiedyś do mnie, zatrzymywał się, rozmawiał. Spotykaliśmy się na zajęciach dodatkowych, aż zaczęło mi go brakować w weekendy. Spodobał mi się z charakteru i wyglądu, a gdy się zakochałam, to zaczęłam go unikać, wychodzić, gdy on wchodził, wręcz uciekać. Powiedział koleżankom, że wie o tym, co się ze mną dzieje, że musi ze mną pogadać. Cały czas o nim myślę i marzę o wspólnej przyszłości, modlę się za niego. Jeśli nie miłość, to niech nas połączy przyjaźń.
16-latka
Szkolne dylematy moralne
Nie wiem, czy np. można zrobić coś złego, by z tego wyszło dobro. Np. uczę się bardzo sumiennie, ale czasami w natłoku nauki zdarza mi się przygotować ściągę. Najczęściej wcale z niej nie korzystam, bo się boję, ale wyrzuty sumienia mnie męczą. Takich dylematów mam sporo, gubię się w nich, nie potrafię jasno odczuć, co jest dobre a co złe. Np. zależy mi na popularności w klasie, szkole, parafii, ale potem się martwię, czy to jest dobre, czy nie rozmawiam ze zbyt nieodpowiednimi osobami...
15-latka
Granice wymagań
Chcę nad sobą pracować, doskonalić się. Zaczyna się Wielki Post, więc tym bardziej mam sporo dobrej woli. Do tej pory też się starałam, ale nic to nie dawało. Nie jestem ciągle dobrą katoliczką. Teraz bardzo się staram o życzliwość i pogodę ducha w relacjach z rówieśnikami. Szacunek dla starszych. Pracowitość w domu. Ale najważniejsze są relacje z Panem Bogiem. Co by tu jeszcze poprawić?
15-latka
Najnowsze w serwisie
- „Niech żyje król! Koronacje Sasów na Wawelu”
- Odnaleziono nieznany utwór Mozarta
- Te rzeki mogą wylewać
- Koń rzeczny
- Kończymy pracę nad październikowym numerem
- Jak często się spowiadasz?
- Zamek dla dzieci
- 80 lat temu ruszyli polscy spadochroniarze
- Kiedy Maryja nie rozumiała Jezusa?
- Most św. Jana zniszczony
