wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 8262 | WYNIKÓW
Tajemnice przyjaźni
W podstawówce i gimnazjum miałam tendencję do nazywania wszystkich moimi przyjaciółmi po pół roku, roku znajomości. Chyba wynika to z jakiejś potrzeby pewności, stałości, bezpieczeństwa i poczucia niezagrożonej pozycji wśród znajomych. Tak jak "ma się" chłopaka, tak "ma się" przyjaciółkę. Sama się oburzyłam, kiedy opowiadałam bliskiej koleżance o naszych znajomych papużkach- nierozłączkach, a ona rzuciła "No, to tak samo, jakby ktoś nazwał NAS przyjaciółkami". Zapytałam "A nimi nie jesteśmy?", na co ona "Zobaczymy za kilka lat". Bardzo mnie to wtedy zabolało, jednak po paru dniach, na spokojnie uznałam, że skoro wszystkie moje nagłe "przyjaźnie", te z nocnymi zwierzeniami i długimi godzinami wiszenia na telefonie dziwnie się rozpadały po kilku, kilkunastu miesiącach, to może faktycznie nie tędy droga i potrzeba więcej czasu. Od tej rozmowy mijają jakieś 4 lata i to naprawdę jedyna znajomość, która się z czasem nie wypaliła
Pozytywne nastawienie, ale bez przesady
Tak bardzo się staram mieć pozytywne nastawienie do życia, także tego szkolnego, ale efekty są marne. Uczę się solidnie, a oceny nie zachwycają. Ciągle sobie powtarzam, że jest dobrze, ale to nie zmienia faktu, że z kolejnej kartkówki dostaję słabą trójkę. No i pojęcia nie mam, jaką przez to wybrać szkołę?
Gimnazjalistka
Najpopularniejsze
- Zamek Królewski w Warszawie
- Dziecko, odpuszczone ci są twoje grzechy
- Załącznik #9087022
- Rusz na Orszak Trzech Króli
- Pół miliona wiernych na Watykanie
- Najodważniejsi w kościele
- Nietoperze jak surferzy
- Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan
- W wigilijny wieczór rozpocznie się Rok Święty
- Jak powstają płatki śniegu?
