wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 205 | WYNIKÓW
Kajakami do kościoła
Dzieci robiły wielkie oczy, gdy dorośli zaczęli wspominać obozowe, wakacyjne zauroczenia. Pan Krzysiek widząc smutek Basi i Przemka poradził im swoim tubalnym głosem, by się cieszyli, że się polubili, że poznali ten stan drżenia serca i nie robili smętnych min. Na to zaraz odezwał się nasz Pan, by sobie niczego nie obiecywali
Pożegnalny spacer
Wstali też rodzice i zaczyna się niespieszna poranna krzątanina. Co chwilę ktoś staje zamyślony, spogląda w las, w niebo, jakby chciał zatrzymać te widoki w głowie. Podczas śniadania Pani się zwierza, że przed bardzo wielu laty przyjechali w tę okolicę na rowerach. Wypożyczyli kajaki i ruszyli na poszukiwanie dobrego miejsca do biwakowania. Gdy wpłynęli na Płęsno, byli pewni, że to jest ich miejsce
Nocne psikusy
Powoli wyciszały się ostatnie rozmowy, wszyscy wsłuchiwali się w odgłosy płynące z lasu i znad jeziora. Zrobiliśmy z Agarem pierwszy obchód, wsłuchaliśmy się w równe oddechy naszych dzieci. Ale co to? Potrącona gałązka, podejrzany szmer. No tak, nasi panowie zaczynają akcję. Już jesteśmy przy nich, a oni nakazują ciszę. Mogą na nas liczyć. Delikatnie chwytają śpiwór ze śpiącym Filipem i przesuwają poza krąg, do przygotowanego wcześniej w tajemnicy miejsca otoczonego przez paprocie. W kilka minut układają tam pozostałych chłopaków. Ramon i Agar kładą się natychmiast obok. A ojcowie na gałęziach rozkładają kąpielówki, zostawiają też jakieś tajemnicze kartki. Że to Leszyj, duch lasu przeniósł chłopaków i szykuje kolejne psikusy.
Las i woda
Ale gdy dzisiaj ze środka jeziora rozległy się śmiechy chłopaków, to pierwsza Jadzia machnęła ręką na wątpliwości związane z ubiorem, tylko jednym ruchem ściągnęła ze sznurka ręcznik i pognała do wody. Za nią ja, a potem reszta dziewczyn. Agar pływa fantastycznie, ale Ramon stoi raczej przy brzegu, udaje, że coś go tam fascynuje. Trampek piszczy, chce pływać, ale instynkt mu jeszcze zakazuje. I tak płyną tu upalne dni- mnóstwo pływania, ale też wędrówki po lesie.
Wrogość wobec obcych
Paulina, Jadzia i Daria po rozbiciu swojego namiotu nie miały początkowo tak łatwo jak my, psy. Zerkały na dwie rówieśniczki, pewne siebie, fantastycznie pływające, pełne energii, dosyć też hałaśliwe. Słyszałam, jak dziewczyny szeptem wymieniały się złośliwymi uwagami na temat ich wyglądu. Wynajdywały właśnie kolejne wady, gdy obce podeszły, przedstawiły się, zaoferowały pomoc. Przy wieczornym ognisku miałam wrażenie, że znają się od zawsze.
Kto zmyje naczynia?
Dziewczyny zamierzają jeździć na rowerach, pływać na kajakach, grać w siatkówkę, zbierać grzyby, o ile będą. Hm, to może podsłucham, jakie plany ma Pani? Owszem, lubię pobiegać po lesie, ale obawiam się, że przy energii dziewczyn to mój język będzie szurał po piachu, gdy zziajana będę goniła rowery. Koniecznie też zajmę się ochroną Pana,m który planuje wędkowanie. Czyli wakacyjne atrakcje mam zapewnione. I jeszcze mogę się zobowiązać do dyżurów kuchni i to każdego dnia. Mogłabym też myć talerze, ale rodzina jeszcze nigdy nie skorzystała z tak ciekawej propozycji.
