wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1081 | WYNIKÓW
O dojrzałości
Mama była przeciwna moim kontaktom z kolegą zamieszkałym w nieco odległej miejscowości. Mimo tego pisaliśmy, a nawet spotkaliśmy się. Jednak sumienie mi bardzo ciążyło. Chociaż bałam się reakcji mamy, to przyznałam się do spotkań. O dziwo mama przyjęła to spokojnie. Dlatego dzisiaj poprosiłam, by mama zawiozła mnie do niego. Oj, ale był wybuch i awantura, że pakuję się w dziecko. Nie rozumiem mamy.
16-latka
Wątpliwości
Od pewnego czasu interesuję się japońską kulturą czyli mangą i anime. Koleżanka z klasy zaproponowała mi taką jedną mangę, bo niedawno się dowiedziała, że lubię to czytać. Ta manga opowiadała o grupce japońskich licealistów, którzy zamieniali się ciałami. Na jednej stronie zobaczyłam dziwną scenę. Nie czytałam już dalej, bo to byłoby niewłaściwe. Od razu poszłam z tym do rodziców. Pokazałam im tą scenę i powiedzieli mi, żebym już więcej tego nie czytała. Na następny dzień oddałam koleżance tą mangę i skłamałam, że była ciekawa, bo nie mogłam jej powiedzieć prawdy. Ale ja cały czas myślę o mandze i oglądam anime. Nie potrafię z tego zrezygnować. Tata mi powiedział, żebym przestała to czytać, bo to jest złe. Zgodziłam się z nim, ale zastanowiło mnie to, czy jeśli nawet przestanę to czytać, to ta koleżanka może nie będzie się ze mną przyjaźnić. Bardzo się tego boję. I muszę przyznać, że jestem bardzo religijną osobą tak jak moja rodzina. Czy to zainteresowanie japońską kulturą może być grzechem i czy trzeba się z tego spowiadać? Bardzo proszę o pomoc.
Zakłopotana
Sporo sprzeczności
Czuję, że nie ma dla mnie miejsca na tym świecie. Mam coraz więcej problemów z koleżankami. Jedne okazują się wyrozumiałe, ale zaraz stają się fałszywe. Mój dzień wygląda tak: idę do szkoły, wracam i od
razu się uczę, potem idę spać. Czuję, że nie jestem potrzebna, często chciałabym porozmawiać o problemach z kimś bardzo bliskim, ale niestety nie mam tak bardzo zaufanej osoby. Codziennie się modlę o siłę w życiu, a porozmawiać mogę o tym tylko z Panem Bogiem, bo z reguły jestem bardzo nieśmiała. Nie mogę się przełamać, aby zacząć nawiązywać kontakty z nowymi ludźmi, zawsze pomagają mi koleżanki, a tak na pewno nie powinno być. Trzynastolatka
Czasami trzeba się wyżalić
Mam żal do moich rodziców, który nie mają ani czasu, ani nerwów i cierpliwości, aby mnie wysłuchać. Gdy chcę opowiedzieć coś o sobie, machają ręką, twierdzą, że prawdziwe problemy dopiero przede mną i mam się nie przejmować. Uważają, że mam się skupić tylko na nauce. Uczę się dużo, mam dobre oceny, ale mama skupia się tylko na nielicznych czwórkach i wtedy zaraz padają ostre słowa krytyki. Jak wpłynąć ma moich rodziców?
Gimnazjalistka
