wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1926 | WYNIKÓW
Chłopak przyjaciółki
Przyjaciółka zaczęła chodzić z beznadziejnym chłopakiem z sąsiedniej klasy. Powiedziałam, co o nim myślę, ale ona uznała, że jestem zazdrosna i stąd ta niechęć. Na moje logiczne argumenty jest głucha i ślepa. W dodatku powiedziała mu o moim zdaniu i teraz mam wroga. On się cieszy, gdy się kłócimy, chyba chce, byśmy zerwały starą przyjaźń. Nie chcę tego. Pojęcia nie mam, jak się teraz zachowywać, by nasza przyjaźń przetrwała.
14-latka
Wielkie porządki
Zmiany, które planuję w swoim życiu w tym roku zaczęłam od wielkich porządków w pokoju. Ale w tym roku to nie tylko układanie, ale przede wszystkim wyrzucanie. Stare zeszyty, do których i tak nigdy nie zajrzę, niepotrzebne podręczniki, mnóstwo drobiazgów. Spakowałam nawet moje pluszaki, niepotrzebne od dawna zabawki i cieszę się, bo zyskuję coraz więcej przestrzeni, powietrza, robi się w moim pokoju przejrzyście. Teraz czas na zdrowe żywienie.
Licealistka
Błędne myślienie
Czy nie uważa Pani, że czasem trzeba odpuścić walkę z grzechem, żeby z nim skończyć? Zauważyłem, że paradoksalnie im więcej człowiek się stara i broni, tym więcej grzeszy. Czy nie warto lepiej czasem odpuścić tzn. zgrzeszyć, nie myśleć o tym jako o czymś zakazanym ? Moim zdaniem, jeśli na grzech nie patrzy sie jak na grzech, to łatwiej jest nam go przezwyciężyć i nie ma pokusy. Jak pani myśli?
Licealista
Niewłaściwa interpretacja
Wiem, że Pani nie pochwala cięcia, które ja stosuję dosyć często. Na jednej ze stron wyczytałam, że cięcie to stary sposób karania samego siebie za grzechy. Jestem osobą bardzo religijną i takie tłumaczenie mocno do mnie przemawia. Przecież mimo starań ciągle wracam do tych samych grzechów, nie potrafię przebaczyć. Czasami czuję się nieszczęśliwa. Nie radzę sobie z wieloma sprawami i dlatego sama sobie wyznaczam karę- cięcie.
Licealistka
Problemy innego
Słucham muzyki rockowej od dziecka podobnie jak cała rodzina. Mam długie włosy i ubieram się rockowo. Jestem też harcerzem i bardzo dobrze się uczę. Wszystko od dziecka szło mi gładko, jednak ostatnio moi koledzy zaczęli mi wypominać, że mam stary telefon i dziwnie się ubieram. Mama już mi kupiła inne ubrania. Czy mam się zmienić czy nie, a jak nie, to co zrobić, żeby mnie lubili?
11-latek
Narodzenie Jezusa. Koniec wiecznej zimy
Dobra historia dla dzieci podoba się też dorosłym. Tak jest z „Opowieściami z Narnii”. Muszę się przyznać do poważnego błędu. Dopiero niedawno obejrzałam „Opowieści z Narnii”. Kiedy pięć lat temu w kinach pojawiła się pierwsza część „Lew, czarownica i stara szafa”, wszyscy naokoło powtarzali: „Musisz ten film zobaczyć…”, „Musisz ten film zobaczyć…”. No, i nie zobaczyłam. Wreszcie, przygotowując ten numer „Małego Gościa”, zobaczyłam pierwszą część. I jestem zachwycona.
Prymitywne wyśmiewanie
Moja koleżanka ma problem z nadwagą. Stara się stracić trochę kilogramów, ale jakoś się nie udaje. To bardzo miła dziewczyna. Niestety, koledzy często jej dokuczają, robią uwagi, wyśmiewają się, dogadują. Wiem, że jej przykro, chciałabym pomóc, ale nie bardzo wiem, jak to zrobić. Nie jestem zbyt wygadana, ale dobrze się uczę, nikt mi nie dokucza, bo często proszą o pożyczenie zeszytów. Koleżanka mówi, bym nie robiła, ale czuję, że tak dłużej nie może być.
Szóstoklasistka
Rady nie od parady
Stare porzekadło mówi: „Podróże kształcą”. Pełna zgoda. Nie mam co do tego najmniejszych wątpliwości. Przekonuję się o tym nie tylko wtedy, kiedy podróżuję w dalekie, nieznane miejsca, ale także wtedy, gdy w różnych częściach Polski mogę odprawiać Mszę. Mimochodem wyłapuję wówczas różnice i podobieństwa w liturgii. Uwierzcie, to bardzo inspirujące. Od razu widać, czy liturgia jest przygotowana czy nie. I czy posługujący przy ołtarzu ministranci naprawdę służą, czy tylko mechanicznie wykonują wyćwiczone czynności.
