wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 669 | WYNIKÓW
Zbyt krytyczne spojrzenie na siebie
Doszedłem do wniosku, że w niczym nie jestem dobry. Niby jestem dobry w niektórych dziedzinach sportu, ale nie mogę się nazwać wysportowanym. Mam dobre stopnie - a żadnego konkursu nie wygrałem. Niby niewiele jest osób, które mnie strasznie nie lubią, ale są takie. Mam przyjaciela, ale ostatnio jakoś rzadziej się spotykamy. Strasznie długo siedzę przed komputerem. Już ze dwadzieścia razy sobie przyrzekałem, ze się z tym ogarnę, ale nie wyszło. No i jeszcze sprawa dziewczyn, chyba żadna mnie nie zechce. Dochodzę do wniosku, że do niczego się nie nadaję.
Zrezygnowany nastolatek
Pokonać lenistwo
Moje oceny się pogarszają, bo jestem leniwa, a to koniec gimnazjum. Rodzice są na mnie źli, straszą, że się nie dostanę do dobrej szkoły. Ja bym chciała się uczyć lepiej, ale ucieka mi dzień za dniem. Słucham innych, jak opowiadają, że się nie uczą, że tylko imprezy, a w tygodniu godziny przed komputerem. Tylko potem okazuje się, że mają dobre oceny. Jestem na siebie wściekła, że się tak daję wkręcać. Dzień za dniem przecieka mi przez palce, nic mądrego nie robię: ani się nie uczę, ani nie rozwijam talentów. Jak nad sobą zapanować?
15-latka
Męcząca codzienność?
Codziennie jest to samo. Muszę wstać, zjeść śniadanie i do szkoły, gdzie wcale nie chce mi się iść. Dlaczego? Od razu chłopaki śmieją się, że ,, O idzie kujonka!" ,dokuczają mi, gdyż jestem prawie najmniejsza w klasie. A po szkole? Jeszcze gorzej. Przyjdę, ,,Zjedz obiad i ucz się, bo inaczej szlaban na komputer" lub ,, Jak zjesz, to do roboty". To bywa męczące, a moim dwóm siostrom wszystko przeszkadza. Nie mam ochoty już tak żyć... Nawet rodzinne obiady zmieniają się w kłótnię... Ale co mam robić? Mam z tym żyć?
Nastolatka
