wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2222 | WYNIKÓW
Nie Twoja wina
Mama chyba ma depresję, a ja i młodsza siostra nie wiemy, co na to poradzić. Gdy mama zaczyna krzyczeć, odpowiadam jej tym samym i jest tylko gorzej. Jej nastrój udziela się także mi, a wtedy mam ochotę tylko płakać. Mam wrażenie, że wszystko jest moją winą. Mamie musi być ciężko po rozwodzie, nie wiedzie jej się wspaniale, do tego jeszcze ostatnio zawaliłam oceny i to chyba ją dobiło.
Gimnazjalistka
Nowy projekt
Na sobotniej naradzie faktycznie pojawiło się kilka nowych osób, w tym i Aga. Próbowała robić kpiącą minę, mieć dystans, ale nie potrafiła. Entuzjazm ogarnął wszystkie dziewczyny. Tak piszczały i przekrzykiwały się, że do salki zajrzał ksiądz Wojtek z kilkoma ministrantami. Owszem, niektóre marianki natychmiast spłonęły rumieńcem, ale reszta tłumaczyła, że oto pomogą dzieciakom samodzielnie wykonać urocze domki dla fantazyjnych mieszkańców. To ma być tylko inspiracja, by jesienią i zimą dzieci same takie modele tworzyły
Problem wzorowej uczennicy
W klasie jestem najlepszą uczennicą. Za każdym razem gdy pani oddaje kartkówki, po klasie słyszę głosy "kujon!", "znów dostałaś szóstkę?". Już dłużej nie mogę wytrzymać. Nawet moja przyjaciółka czasem zachowuje się tak jak cała reszta. Biorę udział w konkursach, przez co pani wychowawczyni bardzo mnie lubi. Zawsze mam zachowanie wzorowe i nauczycielki dają mnie innym jako przykład. Ale oni mną pogardzają, nienawidzą mnie. Czasem myślę, czy nie przestać się uczyć. Chcę żyć jak inni, mieć kolegów i koleżanki w klasie. Ale z każdą dobrą oceną, którą otrzymuję, jest to coraz bardziej niemożliwe. Kilka osób z klasy szczególnie się na mnie uwzięło. Cokolwiek nie zrobię, to oni chcą to wykorzystać, aby powiedzieć pani, żeby ona mnie już nie lubiła. Czasem płaczę po nocach, mam już tego dosyć. Aż do liceum będę musiała to wytrzymać.
Szóstoklasistka
Poszukiwanie sensu
Wyróżniam się na tle rówieśników i raczej mnie to męczy. Nie mam żadnych problemów z nauką, bez wysiłku wygrywam konkursy, mam najlepsze oceny. Do tego wyróżniam się wzrostem. Ale z czego się cieszyć, jeśli ciągle mam starcia na treningach, wracam zdołowany, trener się mnie czepia, nie dogaduję się z kolegami. Czasami trenujemy z dziewczynami, ale to też do niczego. Pracuję nad swoim charakterem, chodzę na spotkania oazowe, ale ciągle mi coś nie wychodzi, wybucham, kłócę się, nie panuję nad sobą. Szukam sensu, męczę się..
14-latek
