wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2176 | WYNIKÓW
Ucieczka w marzenia
Mam wybujałą wyobraźnię, żyję w takim swoim świecie. Nawet gdy wykonuję jakąś pracę, to i tak bujam w obłokach. Jednak w głębi tak naprawdę jestem inna. Wierzę w Boga, ale moja wiara też czasami służy marzeniom. Niedawno stwierdziłam, że ja się w ogóle nie przysłużyłam jeszcze ludziom. Nigdy chyba nie miałam tak dobrego kontaktu z rówieśnikami, nie miałam znajomych. Z jednej strony chciałabym żyć inaczej, z drugiej ogranicza mnie mój rozmarzony charakter. Kiedy czytałam ,,Cierpienia młodego Wertera", miałam już dość, ponieważ główny bohater bardzo przypominał mi siebie. Nie wiem, co robić z moją wyobraźnią.
Licealistka
Za wysoki poziom?
Od września chodzę do liceum. Bardzo się cieszyłam, bo dostałam się na wymarzony profil (humanistyka). Niestety minusem jest to, że szkoła jest bardzo daleko od mojego domu i muszę mieszkać w internacie z 8 dziewczynami w pokoju. Po upływie miesiąca boję się też, że nie dam rady. W moim gimnazjum był niski poziom nauczania, a tutaj mają bardzo duże wymagania. Po drugie bardzo przejmuję się wszystkim i często się stresuje albo mam pesymistyczne myśli. Pracuje trochę nad tym, ale nie zawsze mi to wychodzi. Po trzecie jestem troszkę nieśmiała i nie wiem czy koleżanki mnie polubią. Może ma Pani jakieś rady?
Licealistka
Czy to przeznaczenie?
Od ok. pól roku w moim życiu wydarza się dużo rzeczy połączonych ze sobą, jednym słowem - on. Wszystko zaczęło się na początku grudnia tamtego roku. Koleżanka zapoznała nas na zawodach, a potem co jakiś czas wpadaliśmy na siebie, co mnie bardzo cieszyło, a i jego chyba też, widziałam to jego spojrzeniu. Wnet minie rok od dnia, gdy się poznaliśmy. A teraz, niespodziewanie okazało się, że będziemy w jednej grupie w szkole językowej. Było zamieszanie z terminami i z nas utworzono nową grupę, więc pierwsze zajęcia mieliśmy we dwójkę. Jeszcze nigdy lekcja nie była tak wesoła i sympatyczna. Czy to przeznaczenie, czy to może być wola Boża, że on jest mimo woli coraz bliżej mnie?
14-latka
To nie zazdrość
Czy istnieje jakiś sposób na powstrzymanie zazdrości? Tak nie chcę zazdrościć, wiem, że to straszny grzech, ale są takie chwile, w których nie mogę się powstrzymać. Tak ciężko, ale nie chcę zazdrościć! A nie umiem tego powstrzymać, gdy np widzę taką jedną co ma chłopaka i zarywa do innych, w tym do tego, który jest dla mnie najważniejszy. Więc pytam, czy istnieje sposób na powstrzymanie zazdrości?
14-latka
Męczący wielbiciel
Bardzo nachalny kolega czeka na mnie, czy po kościele czy po szkole. To mnie tak strasznie irytuje. Patrzy się na mnie tak jakoś dziwnie. Jak z nim nie gadam, to od razu pyta, czy jestem na niego obrażona. Nie jestem na niego obrażona. Po prostu nie mam ochoty z nim gadać. Nie sprawia mi to żadnej przyjemności. Ale przecież tak mu nie powiem. Odprowadza mnie pod dom, chociaż nie cierpię jak to robi. On traktuje mnie jak swoją dziewczynę. Traktuje mnie jak swoją własność!. Mam go dość! Jest irytujący, wkurzający i psuje wiele moich planów. Ale nie mam pojęcia co z nim robić. Lubiłam go, a teraz nie cierpię go i wszystkiego co z nim związane!
Gimnazjalistka, lat 15
Szczypta zazdrości
Razem z moją koleżanką mamy wspólną pasję-jazdę konną. Zawsze dobrze się dogadywałyśmy, razem chodziłyśmy na jazdy, rozmawiałyśmy w szkole itd. Ale od kiedy zaczęła jeździć na koniu znajomych swoich rodziców i zaczęła się chwalić, jaki to wspaniały, że wczoraj jeździła na nim w terenie i że ten koń ją lubi, zrobiło mi się... sama nie wiem, jak się poczułam. Trochę zdenerwowało mnie to, że ona jest taka samolubna, że cały czas się chwali.. Zrobiło mi się smutno, bo jeżdżę tylko w weekendy w szkółce. Nie wiem, jak mam się czuć, czy cieszyć się ze szczęścia koleżanki czy dać jej mocno don zrozumienia, że bardzo się chwali i cały czas opowiada to samo.
12-latka
