wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 6105 | WYNIKÓW
King Kong w Krakowie
Dla nich siedzenie przed komputerem to nie rozrywka. Są jak z gumy. Uprawiają mało jeszcze znany w Polsce sport ekstremalny, czyli parkour. Pasjonaci salt,skoków, imponujących akrobacji systematycznie ćwiczą w centrum Krakowa. Ewolucje na murkach, drążkach, pokonywanie strachu i własnych słabości sprawia, że czują się prawdziwie wolni . Wydaje się, że zaprzeczają prawom fizyki . Potrafią wykonywać kilkumetrowe susy skacząc ze schodów i poręczy, wykonując przy tym fantastyczne akrobacje . Takie techniki jak np.: Vault, Cat leap, Monkey, Palm spin czy King Kong to dla nich chleb powszedni. Na zdjęciach grupa traceurów (czyt.traserów - czyli osób uprawiających parkour) ze stowarzyszenia Krakowski Parkour prezentuje swoje możliwości.
Więcej zdjęć w agencji Foto Gość a tekst o tym,czym jest parkour,w najbliższym numerze Małego Gościa.
Bez obsesji paska
W tym roku chciałabym zrezygnować z nauki dla ocen. W zeszłym roku wykończyłam się psychicznie i fizycznie. Z nikim się nie spotykałam, mało spałam, źle jadłam, żyłam w ciągłym stresie, czy będzie niezapowiedziana kartkówka, ktoś mnie zapyta itd. Kiedy dostawałam 4 nie byłam zadowolona, bo chciałam same 5. Inne oceny nie wchodziły w grę. Załamywałam się. Liczyłam ciągle średnią ocen, czy wystarczy na pasek. Po tylu latach mam dosyć. Zazdroszczę innym zainteresowań, spotkań. Czuję się wyobcowana z własnego wyboru. Dlatego teraz podjęłam decyzję, że koniec z tym, chociaż mówiłam sobie, że będę miała pasek nawet w klasie maturalnej. Nie wiem jak powiedzieć o tym rodzicom, przyzwyczajonych do paska.
Maturzystka
Natrętne zachowanie
W pobliżu mieszka pewien chłopak. Jest mniej więcej w moim wieku, może rok młodszy. Na ogół widuję go w kościele. Zastanawia mnie jego zachowanie- chciałabym mieć dobre relacje z sąsiadami, zwłaszcza, że obok nas mieszkają sami starsi. Gdy idę do kościoła, on idzie za mną. W kościele zawsze siada za mną, a jak nie ma miejsca, to staje obok. Gdy idę do Komunii, on wpycha się przed ludzi, aby być zaraz za mną i ciągle czuję jego wzrok na sobie. Najgorsza jest rutynowość i powtarzalność. Kiedy próbowałam go zagadać, z przerażeniem mi odpowiada i od razu ucieka, jakby się czegoś bał, przy tym się ciągle plącząc i jąkając. Nie wiem, czy próbować z nim nawiązać koleżeńskie relacje, czy nie, ale to śledzenie mnie przez niego zaczyna być irytujące. Gimnazjalistka
