wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 4286 | WYNIKÓW
Mam pewność
Nagle zaczęłam błądzić wzrokiem po domu i spojrzałam na Jezusa, obraz kupiony przed laty - błogosławiona chwilo! Poczułam, jak spływa na mnie spokój, a w sercu pojawia się jakieś lube ciepło. Po wyjściu gościa stanęłam przy kominku, na którego półce stoi obraz Świętej Rodziny. Patrząc na Świętego Józefa, Maryję i Jezusa, oczywiście zamyśliłam się na temat mojej przyszłej rodziny, którą kiedyś chciałabym stworzyć. Nie potrafię wyrazić tego, co poczułam, co do mnie dotarło. Wydaje mi się jednak, że Bóg cały czas mnie zapewnia o tym, że jest ktoś dla mnie stworzony, że go spotkam. Tylko tyle, że nie wiadomo kiedy.
19-latka
Granice tolerancji
Bardzo dobrze się uczę , jestem głęboko wierząca, mam cudownego chłopaka, również wierzącego. Moją przyjaciółką jest koleżanka, z którą siedzę w szkolnej ławce. Bardzo się lubimy, jednak jest rzecz, która bardzo nas różni. Jest ateistką. Jestem osobą tolerancyjną i wyrozumiałą, więc szanuje to jaka jest. Jak się ubiera i jakie ma podejście do życia. Ona jednak nie potrafi tego odwzajemnić. Na lekcjach religii się ze mnie naśmiewa, że wierzę w bzdury... Naśmiewa się ze mnie i z mojego chłopaka, a ja nie wiem już jak sobie z tym poradzić...Jestem bardzo wrażliwa i źle to znoszę..
15- latka
Jak przestać o tym myśleć?
Od dawna uważam na to, co jem i w jakich ilościach. Kiedyś co tydzień się ważyłam. Kalorie liczyłam tylko wtedy, kiedy zastanawiałam się, czy zjedzenie kolacji ujdzie dla mojej figury płazem. Ale od jakiegoś czasu wydaje mi się, że przesadzam. Ważę się codziennie, nawet kilka razy podczas dnia, mierzę się co dwa dni i liczę kalorie nawet kilka razy dziennie, zawyżając kaloryczność potraw, by na wszelki wypadek nie przekroczyć dziennego zapotrzebowania. Chcę przestać o tym myśleć, ale nie potrafię. Czy jestem w stanie sobie pomóc?
Piętnastolatka.
