27 lipca - Błogosławiony Rudolf

Bł. Rudolf był przeorem kamedułów w latacvh 1080 1085. Ułożył on dla swego zgromadzenia konstytucje eremickie (od greckiego słowa eremia - pustynia, eremos - pusty, bezludny). Ich fundamentem była reguła benedyktyńska, zaś bezpośrednim źródłem inspiracji reforma eremicka innych monasterów benedyktyńskich, zwłaszcza Chartreuse (zał. 1084), kolebki zakonu kartuzów. Konstytucje bł. Rudolfa łączyły życie cenobityczne (łac. coenobium - klasztor, od greckiego koinó-bios - wspólne życie) z eremickim. Zalecały w życiu kamedulskim surowość i ducha pokuty, wyrażającego się m. in. praktyką ścisłych postów i milczenia. W ten sposób bł. Rudolf dał początek kongregacji kamedułów, która w końcu XI i w XII wieku przeżywała swój rozkwit.

Warto wiedzieć:
Ruch monastyczny towarzyszy Kościołowi od samych początków jego istnienia. Przybrał on na sile w czasach, gdy Kościół, uzyskawszy wolność w cesarstwie rzymskim po edykcie mediolańskim w 313 roku, wyszedł z podziemia i zaczął wchodzić w struktury życia publicznego i państwowego. Wiele mężczyzn i kobiet w poszukiwaniu zjednoczenia z Bogiem wybierało drogę radykalnego odejścia od świata. Ruch monastyczny przybierał różne formy. Jego głównymi ośrodkami był początkowo Górny Egipt, Syria, Palestyna, Azja Mniejsza, północna Afryka, a od V wieku południowa Galia i Jura.
W monastycyzmie istniały od początku dwie różne formy życia - cenobicka i eremicka. Cenobici mieszkali we wspólnotach, które dały początek klasztorom, zaś eremici żyli w pojedynkę, tworząc niekiedy większe skupiska eremitoriów.