wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 10738 | WYNIKÓW
Optymistom łatwiej
Coraz bardziej martwię się o moją przyszłość. Wszyscy dorośli na okrągło narzekają i uważają, że nic dobrego nas, młodych, nie czeka. Uczę się bardzo dobrze, szczególnie lubię przedmioty ścisłe. Tymczasem słyszę, że na nic mi nauka, bo pracy i tak nie dostanę. W tym roku wybór szkoły średniej. Myślałem o liceum, ale rodzina radzi zawodówkę, że niby robotnik szybciej znajdzie pracę. Już nawet nie wiem, czy moja nauka ma sens.
Gimnazjalista
Wulgarni koledzy
W naszej klasie chłopcy są makabryczni. Bardzo wulgarnie wyrażają się na temat naszego wyglądu. Nie można tego słuchać. Jakby tego było mało, to ostatnio zaczęli klepać nas w pupy i obrzydliwie to komentować, stawiają ordynarne pytania. Krępujemy się zgłosić to wychowawcy, więc oni czują się bezkarni.
Dziewczyny z klasy szóstej
Wielośc problemów
Mam sporo problemów. Np. pojęcia nie mam, czy wybieram dobry profil w liceum. Myślę o studiach, ostatnio nr 1 to filologia angielska, ale może się zmienić. Co zdawać na maturze, z czego wziąć rozszerzenie? Inny problem to szafarze Komunii św. Mama do żadnego nie podejdzie, uważa, że godnie można przyjąć Komunię tylko z rąk kapłana. Ostatnia sprawa też mnie męczy- dlaczego niektóre dziewczyny mają powodzenie? To nie wiąże się tylko z urodą. Tyle już zauważyłam. Wydaje mi się, że nie spotkam nigdy nikogo, kto mnie pokocha..
16-latka
Trudna decyzja
Na rekolekcjach poznałem dwie dziewczyny - siostry - jedna w moim wieku, druga ok. 2 lata starsza. Zaprzyjaźniłem się z tą starszą, ciągle się do siebie uśmiechaliśmy, wygłupialiśmy się, rozmawialiśmy itd. Kiedy rekolekcje się skończyły, myślałem o utrzymaniu kontaktu. Jednak pierwsze co zrobiłem to próbowałem umówić się z młodszą ( bo była ładniejsza i bardziej odpowiednia wiekiem). Potem zdałem sobie sprawę, że popełniłem błąd. Na szczęście młodsza z sióstr mi odmówiła. Tylko teraz za bardzo nie wiem co zrobić, tym bardziej, że bardzo mi jej brakuje, a czuję się jakbym zdradził jej przyjaźń. Inaczej mówiąc nie wiem, czy machnąć na to ręką i iść dalej, czy próbować coś z tym zrobić, a jeśli tak to co.
16-latek
Pokonać obawy
Mój chłopak zaprosił mnie do siebie, a ja już jestem spięta. Te spotkania są dla mnie bardzo męczące. Poza tym kolejny raz wyjdę na niemowę, będę odpowiadać sztywno na pytania dotyczące szkoły. Ponieważ młodsze rodzeństwo odciąga zawsze chłopaka, więc pewnie zostanę przy stole z jego mamą i już panikuję. On obiecał, że będzie w pobliżu, że poratuje, ale ja się boję.
Licealistka
