wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 5721 | WYNIKÓW
Wielkie zmiany
Wymazuję z mojego umysłu ciągłe poczucie zagrożenia, nastawienia na coś złego. Staram się dobrze myśleć nie tylko o sobie, ale także o innych; wyzbywam się sceptycyzmu; otwieram na ludzi i wydarzenia! Jeśli coś mi się nie udaje, nie krzyczę w duchu: co ze mną nie tak? Mówię sobie, że są różne okoliczności, uśmiecham się i czekam, aż będzie lepiej. Powoli, powoli wyzbywam się potrzeby uznania innych, coraz bardziej wierzę w swoje możliwości. Nie czuję strasznego, chorobliwego wstydu, który często pojawiał się nieświadomie, a ja bezwiednie poddawałam się jego ciężkiej mocy.
Studentka
Niepotrzebne lęki
Od pewnego czasu ciągle się czegoś boję. Tego, że nie spakowałam czegoś, że nie oddałam pracy na technikę, plastykę, że dostałam złą ocenę, źle
postąpiłam. Teraz boję się, że będę musiała płacić za okulary, które strąciłam koledze. Zrobiłam to niechcący, ale szkło wypadło z oprawki. No i niechcący wygadałam się, że ,,przyjaciółka' powiedziała mi sekret. Cały czas coś robię źle. Nie wiem, czy jestem taką niedojdą. Na dodatek chciałam być ostoją dla ludzi, chciałam pomagać i zmieniać świat . Jak mogę być ostoją dla innych, skoro nie potrafię być ostoją dla samej siebie?
14- latka
Czy Pan Bóg o mnie zapomniał?
Zakochałam sie w chłopaku, przez jakiś czas byliśmy razem, a on teraz mnie olewa, bardzo mnie to boli. Do tego napisałam za dużo sms-ów, boję się reakcji taty. No i niedługo będzie wywiadówka w szkole, a ja trochę zaniedbałam przez jakiś czas szkołę i mama dopiero się o tym dowie. Jest już bardzo ciężko. Gdy się modlę, zawsze proszę o to, żeby w końcu było dobrze, ale jest bez zmian. Skoro jest tak dużo ludzi na świecie, to może o mnie Bóg przez przypadek zapomniał i dlatego jest tak źle?
Nastolatka
