wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 2499 | WYNIKÓW
Porządki w głowie
Jak zrobię coś głupiego, to mama mówi, że myślenie nie boli. A ja właśnie się przekonuję, że boli. Bardzo. Najbardziej w nocy. Mam czasami takie "fazy", że ciągle myślę o jakichś dziwnych, przerażających rzeczach. O
śmierci, demonach, islamie, wojnie. Wiem, że powinnam wtedy myśleć o Bogu, ale On zdaje się być tak daleko. Jestem strasznie śpiąca, zmęczona, ale nie mogę spać, bo się boję. Mimo wakacji jestem bardzo zajęta, ale gdy nadszedł wolny dzień, to nic tylko złe informacje ze świata, z historii, więc uciekam w facebooka i inne. Nie lubię samej siebie za to, jaka jestem.
Licealistka
Spójrz na siebie życzliwie
Od pewnego czasu zaczynam mieć problemy zdrowotne. Jestem grubsza przez chorobę tarczycy. Nie mogę dać sobie z tym rady. Zaczynam tracić do wszystkiego chęci. Kiedy zaczynam ćwiczyć, po kilku dniach nie mam sił do
dalszej walki ze zbędnymi kilogramami. Ciągle stoję w miejscu. Jestem beznadziejna.
Gimnazjalistka
Spokojna w Bożch rękach
Kiedy powoli zaczęto ogłaszać listy przyjętych na poszczególne uczelnie, dowiedziałam się, że moja koleżanka, którą traktuję jak najbliższą przyjaciółkę (choć nigdy nie nazywamy się 'przyjaciółkami' - czasem lepiej niektórych słów nie nadużyć. Poza tym, czy nie liczą się bardziej wzajemne czyny, więź, niż to, jak je nazwiemy?) będzie studiowała jednak w innym mieście, nie tam gdzie ja. Teraz widzę, że jej nauka w stolicy była bardziej moim marzeniem niż jej, że to ja naciskałam i chciałam, by tam poszła. Dlatego nagle wizja studiowania w stolicy stała się dla mnie przerażającą, a mające się wkrótce ziścić marzenie - raczej sennym koszmarem.
Czy dalej będę sama?
We wrześniu pójdę do drugiej gimnazjum, ale mam kłopot. Wydaje mi się, że nikt mnie nie lubi, ponieważ nie chcą ze mną rozmawiać. Myślę, że
uważają mnie za obcą, ponieważ we wrześniu miałam wypadek i do szkoły poszłam z początkiem drugiego półrocza. Co zrobić, by zaczęli ze mną rozmawiać? Próbowałam wykazać się inicjatywą i sama zagadywałam, ale zwykle te osoby zmieniały miejsce pobytu na przerwie i znowu zostawałam sama.
Zmartwiona
Brak reakcji Boga
Zakochałam się w rok starszym koledze, ale nie dzieje się nic. Wchodzę mu w drogę, jestem dyskretnie tam, gdzie i on, uśmiecham się, spoglądam, szukam wspólnych znajomych i niestety, nic się nie dzieje. A ja się tak gorąco o niego modlę. Nie rozumiem, dlaczego Pan Bóg nie reaguje na moje prośby.
Gimnazjalistka
Najnowsze w serwisie
- „Niech żyje król! Koronacje Sasów na Wawelu”
- Odnaleziono nieznany utwór Mozarta
- Te rzeki mogą wylewać
- Koń rzeczny
- Kończymy pracę nad październikowym numerem
- Jak często się spowiadasz?
- Zamek dla dzieci
- 80 lat temu ruszyli polscy spadochroniarze
- Kiedy Maryja nie rozumiała Jezusa?
- Most św. Jana zniszczony
