wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 94 | WYNIKÓW
Przestroga anorektyczki
Byłam anorektyczką.. A może wciąż nią jestem? Fizycznie, po wielu, wielu miesiącach mozolnej pracy, odbudowałam ciało. Nie tylko wygląd zewnętrzny, ale również od wewnątrz pomalutku wszystko wróciło do normy. Mówię tu o odbudowie mięśni, kości, gospodarki hormonalnej. Jestem słabsza fizycznie, szybciej padam z sił. Mam problem ze stawami kolanowymi, nie mogę długo biegać. Kiedy byłam na skraju wyczerpania, nie mogłam wejść po schodach, czułam okropny ból. Przeszłam jeden szpital, drugi. Nie jest łatwo być wraz z innymi anorektyczkami, bulimiczkami, z osobami poważnie chorymi psychicznie. Trafiłam do szpitala z bezpośrednim zagrożeniem życia, ważąc 40kg. przy moim wzroście 169cm. To BMI 14, czyli już etap wyniszczenia. Kto wie, czy za tydzień, dwa nie wysiadłyby mi nerki, serca.
Co jest najważniejsze?
Życiowy kosmos trzeba wciąż porządkować, spinać to, co się rozlatuje, wybierać to, co najważniejsze. Najważniejsze jest zdrowie – mówią ludzie, kiedy składają życzenia albo kiedy pytają, co jest w życiu ważne. I pewnie w tym dużo racji, ale inni powiedzą, że najważniejsza jest rodzina. A jeszcze inni, że szczęście, że miłość, przyjaźń…
Zagubienie w uczuciach i myślach
Obawiam się, że będę taką osobą, która na siłę szuka sobie kogoś. Chciałabym móc wreszcie poczuć, jak to jest, w końcu ten wiek tak ma, ale obawiam się, że mogę przez tę niestabilność zranić kogoś lub samą siebie. Być może jest to spowodowane tym, że rok temu myślałam, że wreszcie sie w kimś zakochałam. Ponad dwa lata lubiłam tego chłopaka 'tak bardziej'. Dowiedziałam się, że umawia się z moją przyjaciółką i wszystko prysło. Po kilku miesiącach pojawił sie ktoś inny, naprawdę wartościowy chłopak. Przeraża mnie moja niestabilność. Mam wrażenie, że zachowuję się nielojalnie wobec poprzedniego uczucia.
Nastolatka
Tydzień na opamiętanie
Podejrzewam, że przyjaciółka ma depresję. Powodem są pewnie wielkie problemy rodzinne, w tym rozwód rodziców, do tego problemy z odżywianiem, samoakceptacją, cięcie i ostrzeżenia do nas, przyjaciółek, że może zrobić coś najgorszego. Wtedy zagroziłyśmy, że poinformujemy jej mamę. Nie chce iść do psychologa, chociaż inna dziewczyna z klasy była za naszą namową bardzo jej to pomogło. .
Gimnazjalistka
Mam problem
Bardzo chciałam mieć jakieś zwierzątko. W końcu babcia i dziadek kupili mi pieska. Odwiedzałam go u nich co tydzień, bo u nas nie mógł zamieszkać. Bardzo się do niego przywiązałam. Ale okazało się, że jestem trochę alergikiem. Któregoś dnia przyszłam do nich… pieska nie było. Oddali go innym ludziom. Nigdy im tego nie wybaczę. Bardzo kocham babcię i dziadka, ale nie umiem im przebaczyć. Można to jakoś zmienić? Smutna
