wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 19582 | WYNIKÓW
Wielogodzinne rozmowy
Poznalismy się jakiś czas temu, wspólnie bylismy w jedym projekcie, ale czas minął, każdy wrócił do swojej szkoły. Zaczął do mnie pisać i okazało się, że możemy rozmawiać bez końca - nie tylko listy, ale też SMS-y. Nie wiem, jak to traktować, jak do tego podchodzić. Chyba spotkamy się od jesieni w liceum...
15-latka
Święte drogowskazy
Ledwo zaczęłam nowennę do św. Ojca Pio, a już znalazłam w sobie odwagę, by podejść do kolegi, miło pogadać. Wcześniej zawsze oczy spuszczałam, gdy on był w pobliżu, nawet Internet nie wchodził w grę. A teraz z pomocą świętego Ojca Pio chcę wiele zmienić, pracować nad sobą i nie wpadać dołki z byle powodu.
Nastolatka
Hip-chłopaki
Droga, światło, życie, prawda w 100%, wypłyń na głębię, dzieciak, twoja legenda czeka, głowa do góry, podnieś się i nie zwlekaj, proś, a otrzymasz, kołacz, a otworzą, pamiętaj te słowa, myśl sercem nie głową, z godnością przed siebie krocz obraną drogą zawsze do przodu, niech Bóg będzie z tobą, Elo, niech Bóg będzie z tobą.
Konflikt mamy i córki
Dzisiaj kolejna awantura o nic. Mama zaczęła wykrzykiwać, że jestem okropna, że to się musi skończyć. Wytknęła mi winy, których nie było, ale nie przyjęła tłumaczeń. Uważa, że ja pyskuję, a ja tego tak nie widzę.
Ciągle mam wrażenie, ze mama jest zazdrosna, bo np. dostaję czasami od cioci drobne sumy pieniędzy. Mam jej za złe, ze nigdy ze mną nie porozmawia normalnie. Ciągle tylko temat szkoły i porządku w domu, ewentualnie czepiania się mnie. Stwierdziła nagle, ze na zbyt dużo sobie pozwalam. Ze przestanie mi dawać pieniądze, chociaż mam minimalne kieszonkowe, bo potrafię już trochę sama zarobić, do tego jestem oszczędna, Marzyłam o mamie- przyjaciółce, ale nic z tego.
15-latka
Nieproszone uczucie
Chcę tylko przyjaźni, nie chcę być w nim zakochana, ale obawiam się, że to się już dzieje. Jestem zazdrosna o każdą dziewczynę, która do niego podchodzi. Widzę, jaki jest zły, gdy koledzy ze mną żartują. Mam mętlik w głowie, a on chyba też. Jednego dnia rozmawiamy na przerwach, on odgania każdego, kto nam przerywa, a drugiego dnia nie mówi mi nawet cześć i udaje, że mnie nie widzi. A potem nagle podchodzi, mówi słodko, by następnego dnia milczeć. Męczy mnie to, chcę, żeby uczucie szybko mi przeszło, żeby znowu był tylko kolegą, przyjacielem, z którym się tak dobrze dogadywałam. Staram się wyrzucić go z głowy. Chyba go poproszę o szczerą rozmowę, bo tak się dłużej nie da.
16-latka
