wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 2216 | WYNIKÓW
Psi detektyw
Moje kochane dziewczynki fascynują się od pewnego czasu kryminałami dla dzieci. Podziwiają Maję i Lassego, którzy są dociekliwi, sprytni, fantastycznie kojarzą fakty i pomagają odnaleźć sprawców drobnych przestępstw. Lola i Zosia czytają niezwykle uważnie, z ciągłymi przerwami na analizę sytuacji. Próbują same dojść do wykrycia sprawców lub sprawcy. Gdy ktoś im kupi kolejny tom „Tajemnic”, to skracają spacer, byle wpaść do domu i czytać.
Gdy siostra nie chce zasypiać
Oczywiście wiem,że podobne problemy już były w małym gościu ale mojej 3-letniej siostrzyczce nie pomaga. A kłopot jest z kładzeniem ja spać. Jednej nocy grzecznie idzie spać a drugiej krzyczy wychodzi z łóżeczka i nie chce spać. Domyślam się,że pani nie jest niańką do dzieci, ale może pani ma dzieci i może zna jakieś patenty
12- latka
Ciesz się tym, co masz
Miałam dobrego przyjaciela, który po latach stał się moim chłopakiem. Chyba na zawsze już będziemy razem, bo doskonale się rozumiemy, pomagamy sobie. Moim problemem jest brak przyjaciółek. Owszem przychodzą do mnie do swoimi kłopotami, każdej wysłucham, doradzę, ale to nie jest prawdziwa przyjaźń. One myślą o sobie, ja je nie interesuję. Chłopak mnie wspiera, ale on nie ma takich problemów, posiada dobrych kolegów. Zresztą, to inne relacje.
17-latka
Zmień nastawienie
Jestem osobą głęboko wierzącą i denerwuje mnie zachowanie rówieśników, ich lekceważenie dla spraw wiary. Gdy porównuję się do koleżanek, to mam wrażenie jakbym nie była stąd, lecz zesłana jak Jezus jako anioł dla innych. Pomagam jak mogę i nie chcę być jak te dzieci, co mają w nosie bycie Dzieckiem Bożym i nie chce im się ruszyć do Kościoła, poczuć miłość Ojca i zobaczyć coś więcej niż fizyczną materię.
11-latka
Dziwne zainteresowanie
Kolega, w którym zakochałam się na obozie, jest zupełnym przeciwieństwem mnie. Nie podoba mi się to, że pali i pije, ale najwyraźniej nawet to nie pomaga mi się w nim ,,odkochać". Pewnie nigdy go już nie zobaczę, ponieważ on obraca się w innych środowiskach niż ja. Słyszałam, że co rok jeździ na ten obóz. Myślę, by za rok znowu tam jechać. Jednak nie jestem pewna, czy chcę to przeżywać jeszcze raz od nowa.
Licealistka
Szkolne przeszkody
Zauroczyłam się w koledze z klasy. Pomagam mu czasami w nauce, świetnie nam się rozmawia. Mam wrażenie, że i ja nie jestem mu obojętna. Niestety, chyba wyczuły to koleżanki i zaczęła się taka nagonka, dokuczanie, wyśmiewanie, że on się oddalił. Koleżanki złośliwie dopytują., czy już jesteśmy parą,. ale on tylko z daleka zerka. Chociaż kilka razy i tak udało mi się coś mu wyjaśniać ze szkolnych spraw, bo najlepiej się uczę.
Gimnazjalistka
Smycz ogranicza
Chociaż babcia wspomina swoje dawne psy, które nigdy nie chodziły na smyczy, wychodziły z podwórka, gdy miały na to ochotę i pomagały pędzącym na przystanek dotrzeć tam na czas. Czyli po prostu goniły z głośnym szczekaniem takie osoby. Dzisiaj to zakazane. Wędrujemy na smyczach. Owszem, moja nowa obroża jest piękna, czerwona, widoczna z daleka. No ale mnie ogranicza. Dlatego tak się ucieszyłem, gdy kilka dni temu Lola i babcia zaprosiły mnie do lasu.
Złośliwa koleżanka
W mojej klasie jest dziewczyna, która cały czas mi dokucza. Nie wiem co złego zrobiłam, że tak się na mnie uwzięła. Zawsze jej pomagałam, starałam się ignorować złośliwe zaczepki, ale nic z tego. Koleżanki z mojej klasy to zauważyły i często mnie bronią. Mówiłam już nauczycielom, ale oni tylko zwracają jej uwagę, a potem znów to samo. Nie wiem jak zapanować nad złością. Pomocy!
Piątoklasistka
Żeby mama mnie rozumiała...
Mój brat również mnie wpędza w kompleksy. Chcę dogadać się z mamą. Myślę o sobie jak najgorzej, że jestem grubą świnią (co zresztą skutecznie potwierdza moja matka np. mówiąc, żebym tyle nie żarła). Jestem raczej skryta i nie lubię opowiadać o przeżyciach, wolę kiedy inni się domyślają o co chodzi, ale również matka mi nie pomaga, bo albo twierdzi, że sobie coś wymyśliłam, albo, że to nastoletnie fochy, bo woli wierzyć stronom internetowym niż mi.
13-latka
Chory przyjaciel
Jeden z moich przyjaciół to chory chłopak. Staram się to rozumieć i pamiętać o tym. Wspieram go jak umiem, ale czasami jestem zmęczony jego wybuchami i gadaniem, że się zabije, że nie ma po żyć, że jest tylko ciężarem dla wszystkich, że nie chce litości. Często ma do mnie pretensje, chociaż moim zdaniem nie ma racji. Pomagam, jak potrafię, bo dobrze widzę, jak mu ciężko, ile ma ograniczeń, ale czy to jest faktycznie dobre?
Przyjaciel
